Bij mijn besprekingen trek ik meestal geen lijnen naar andere albums van dezelfde tekenaar of scenarioschrijver. Dat heeft ook wel te maken met mijn opvatting dat elk album op zichzelf gelezen moet kunnen worden en zichzelf moet bewijzen.
Maar bij het tweede album van Heden verse vis kan ik toch niet om de makers heen. Marc Legendre (scenario) en Charel Chambré (tekeningen) zijn twee grootheden, met een indrukwekkend oeuvre. Als duo kennen we ze ook van Amoras en De kronieken van Amoras, waarmee Suske en Wiske een compleet nieuwe weg insloegen.
Niet dat ik hier inga op die andere albums, maar ze zitten in mijn hoofd als ik Heden verse vis lees. Bovendien heb ik zowel het eerste deel (En route) als het tweede deel (Bruggenbouwers) met plezier in Eppo gelezen. Dat beïnvloedt ongetwijfeld het oordeel.
Bruggenbouwers
Sommige verhalen worden beter als je als compleet verhaal kunt lezen in plaats van in afleveringen. Het tempo van vertellen laat zich dan beter beoordelen en je ziet gemakkelijker de grote lijnen. Bij Bruggenbouwers had ik eerder het omgekeerde. In afleveringen werkt het verhaal goed: er zitten grapjes in die je humeur goed houden en steeds zijn er problemen die opgelost moeten worden.
Maar bij lezing als album ben ik toch een beetje teleurgesteld. Het tekenwerk is goed en fris, de dialogen zijn spits en er is zelfspot: de makers zijn ook de hoofdpersonages en ze sparen zichzelf niet. Ze zijn loyaal aan elkaar, maar kunnen toch stekelige opmerkingen maken. Dat is allemaal prettig.
Grote lijn
Maar de satire die er hier en daar in zit op de stripwereld (er komt een uitgever in voor) is redelijk ongevaarlijk. En een groter bezwaar: er zit te weinig spanning in de grote lijn.
Er is een brug ingestort en Legendre en Chambré zijn verplicht om een tijdlang te verblijven in een klein Spaans dorp. Ze moeten eigenlijk aan het werk, maar laten zich gemakkelijk afleiden. Ze vinden een werkplek in een strandtent, die ook een soort eet- en drinktentje wordt. Er dreigt een controverse met de burgemeester, maar die wordt al snel opgelost.
Steeds volgt de intrige de korte termijn: er zijn wat moeilijkheden en die worden weer opgelost en daarna zijn er nieuwe moeilijkheden. Maar erg groot zijn de problemen niet en ze zorgen niet echt voor spanning. Het overkoepelende verhaal blijft, in mijn ogen althans, mager.
Personages met weinig context
Verder lopen er nog wat personages rond die een rol speelden in het eerste album. Blijkbaar konden de makers niet helemaal om hen heen, maar hun rol is maar bescheiden. Voor lezers die het eerste album niet kennen, krijgen ze maar weinig context.
Bruggenbouwers blijft leuk om te lezen. Het tekenwerk is prima, de zelfrelativerende toon is aangenaam en in de details is de strip ook echt grappig. Maar als je het album uit hebt, vraag je je af wat je nu eigenlijk gelezen hebt en dan blijft er niet zoveel substantieels hangen. Amusement van niveau, maar ook niet meer dan amusement. Lekker voor tussendoor, maar voor mijn gevoel kunnen de makers beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten