Haar beide ouders waren predikant en als je dan ook nog De Heer heet, dan lijkt de kansel bijna onontkoombaar. Margreet de Heer ging dan ook theologie studeren, maar ze werd stripmaker. Ik heb haar wel een keer horen spreken in een kerk. Ze sloot haar lezing af met 'Amen!' en dat deed ze met zichtbaar genoegen.
Maar als De Heer nu wel dominee was geworden? Daarover kunnen we fantaseren. Margreet de Heer doet dat in het album Dominee De Heer, In den beginne..., waarin haar alter ego een beroep krijgt van de gemeente in Brokkenhoek. Die naam lijkt wel erg op Okkenbroek, waar haar vader predikant was.
Eigentijds
Ze heeft ongetwijfeld geput uit haar herinneringen, maar het album verwijst niet in de eerste plaats naar het verleden. Dominee De Heer krijgt met eigentijdse problemen te maken, zoals het preken via Skype en het omgaan met inclusiviteit in de gemeente. Monter en soms wat onhandig slaat ze zich erdoorheen.
In den beginne... is opgebouwd uit verhaaltjes van een pagina lang, die eerder zijn gepubliceerd in het blad Predikant en samenleving. Dat blad ken ik niet, maar ik kan me wel de doelgroep voorstellen. De predikanten zullen ongetwijfeld veel herkennen in het gedoe, in het omgaan met de kerkenraad, de drukte rond Kerstmis en oud en nieuw (de tiendaagse veldtocht), het getob over de plaats van de gemeente in de maatschappij.
Een zoeker die ook maar wat probeert
Maar het album heeft gelukkig een groter bereik en het is interessant voor een breed spectrum aan al dan niet gelovige lezers. Veel van wat er speelt, heeft wel het decor van de gemeente, maar het heeft een algemenere geldigheid. In de omgang met mensen spelen toch altijd dezelfde soort mechanismen, in welke setting het ook is. Je kunt je verder makkelijk identificeren met dominee De Heer, die een zoeker is die ook maar wat probeert en zo goed mogelijk wat van haar leven probeert te maken. Van in steen gebeitelde dogma's moet ze weinig hebben.
De toon is luchtig en de inhoud is afwisselend. De tekeningen zijn, zoals we van De Heer gewend zijn: helder, makkelijk lezend. Je krijgt tijdens het lezen van de tekst meteen de beeldelementen mee die je nodig hebt: de tekeningen nemen de lezer aan de hand en sturen de aandacht. Daardoor ben je er ook snel doorheen, wat zowel een voordeel is (het lezen gaat vlot) als een nadeel (eigenlijk wilde je dat het langer zou duren).
Maar De Heer is ongetwijfeld nog niet uitverteld over Dominee De Heer. We verheugen ons dus maar op de volgende delen, die we waarschijnlijk met een even brede grijns gaan lezen.
Nu vraag ik me inderdaad af of dit boek voor een zwaar ongelovige boeiend zou zijn. Ik ben fan van Margreet de Heer maar dit onderwerp staat me wel wat tegen. Misschien toch eens proberen.
BeantwoordenVerwijderenDat kun je gerust doen, Niek. Het is een grappig, relativerend album, voor mensen voor alle gezindten of het ontbreken daarvan.
Verwijderen