Een strip moet in de eerste plaats een goed verhaal zijn. Bij de fictie heeft de scenarioschrijver nagenoeg de vrije hand; hij kan het verhaal zo laten lopen als hij zelf wil. Dat wil overigens niet zeggen dat dat altijd een verhaal oplevert dat goed in elkaar zit.
Maar er zijn ook strips die uitgaan van de geschiedenis en die daarom die zo waarheidsgetrouw mogelijk weer willen geven. Ik herinner me uit mijn jeugd De verhalen van Oom Wim, die vooral leerzaam waren. Tenminste, zo zijn ze in mijn geheugen gebleven.
De serie Aeropostale is een serie die aan de ene kant de geschiedenis recht wil doen: het leven verhalen van legendarische piloten. Maar dat is natuurlijk alleen maar interessant als dat levensverhaal ook goed verteld wordt. Naar mijn mening gebeurde dat in deel 2 beter dan in deel 3. Hieronder staan de links.
Antoine de Saint-Exupérie
In deel 4 komt een piloot aan de orde, die al in een eerder deel zijdelings ter sprake is gekomen: Antoine de Saint-Exupérie, die niet alleen een beroemde piloot was, maar ook de schrijver van een boek dat wereldwijd bekend werd: Le petit prince. Volgens Wikipedia zijn er tachtig miljoen exemplaren van verkocht.Christophe Bec heeft het scenario van het deel over Sain-Exupérie opgezet zoals hij dat deed bij het deel over Mermoz: een dramatische scène uit het leven van de piloot nemen en die traag vertellen. Tussendoor komt dan het hele leven van de vliegenier voorbij.
Het album begint meteen met drama: iemand, van wie we dan nog niet weten dat het de hoofdpersoon is, zit onder water vast met een been. Hij zal zich snel moeten bevrijden, anders verdrinkt hij. De laatste gedachten op de eerste bladzijde zijn: 'Mijn voet losmaken! Mijn mes aan mijn riem... In de tijd dat ik mijn been moet lossnijden ben ik al lang gestikt...'Dat klinkt als iemand die rustig nadenkt over wat hij nu eens zal gaan doen. Zijn gezicht heeft ook een wat peinzende uitdrukking. Dat is niet zo geloofwaardig, maar ik snap wel dat Bec een manier moest vinden om in kort bestek de lezer op de hoogte te brengen van wat het probleem was.
Terug in de tijd
Daarna gaan we met een sprong terug in de tijd. De school waarop het jongetje Antoine zit, wordt bezocht door een militair met een militaire medaille op zijn borst. Dat zou Antoine ook wel willen en vooral wil hij vliegen. Hij blijkt talent te hebben en dat wordt ook al gauw door anderen gezien.Hij is overigens niet alleen een goed piloot, maar ook een goede tekenaar, waarmee hij zijn kameraden plezier bezorgt.
Een mensenleven is niet een rechte lijn, maar een reeks gebeurtenissen die soms los van elkaar staan. Dat is ook een beetje het probleem met dit deel over Saint-Exupérie: soms is alleen de man de verbinding tussen de losse gebeurtenissen.
Vreemd voorwerp
Op een dag maakt hij een noodlanding op een rotsplateau, waar hij een vreemd voorwerp vindt. In een droom (visioen?) verschijnt een oude man, die hem vertelt dat het geen buitenaards voorwerp is en dat er niets bovennatuurlijks is. Meteen daarna legt hij uit dat het een meteoriet is (en dus wel buitenaards). Wat de functie van die scène is, is mij onduidelijk. Is dit de kiem van van wat Saint-Exupérie later zal beschrijven in De kleine prins? Het wordt in het midden gelaten.Zo zijn er meer scènes waarvan je je kunt afvragen waarom nu juist deze opgenomen zijn in het album en andere niet.
Al met al krijg je als lezer wel een beeld van deze piloot en zijn leven en zeker ook van de vliegtuigen, die door Patrick A. Dumas nauwkeurig zijn getekend. Vliegtuigliefhebbers zullen daarom de reeks al lang omarmd hebben, evenals degenen die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van de luchtvaart.
Dat moet wel een beetje meespelen bij de lezer. Als je het zonder die interesse moet doen, zijn de verhalen niet slecht, maar eerder net niet boeiend genoeg, net niet dwingend genoeg verteld. Maar als compensatie krijg je wel redelijk wat geschiedenis mee.
Indeling van de bladzijde
Net als in de vorige delen is de compositie van de bladzijden speels. Vaak is niet wit de achtergrondkleur, maar loopt er een tekening over de hele bladzijde, waarvoor enkele stroken zijn geplaatst. De inkleuring is in dit deel gedaan door de Digicore Studios, maar die sluit aan bij de vorige albums: blauwen en bruinen overheersen. Soms is het allemaal aan de gladde kant, maar dat zal wel met persoonlijke smaak te maken hebben.Dumas tekent de personen op een redelijk natuurlijke manier en de verhoudingen zijn ook goed. De gezichten zijn echter weinig expressief. Daar was nog wel wat te winnen geweest.
De reeks Aeropostale is vooral interessant voor een publiek dat geïnteresseerd is in de luchtvaart. Voor de anderen zijn de albums zeker niet vervelend, maar meer dan 'aardig' zou ik ze niet willen noemen. Dit deel trekt misschien wel lezers die benieuwd zijn naar de man achter Le petit prince. Die leren ze zo zeker wat beter kennen.
Reeks: Aeropostale; legendarische piloten
Deel 4: Saint-Exupérie
Scenario: Christophe Bec
Tekeningen: Patrick A. Dumas
Uitgever: Silvester
Den Bosch 2019, hardcover, €17,95
Over andere delen van Aeropostale
Deel 2: Mermoz
Deel 3: Vachet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten