Podcast: De Bach van de dag / Lees Dees

De Bach van de dag

Wie veel podcasts wil bijhouden, komt altijd tijd tekort. Veel podcasts verschijnen wekelijks, waardoor je wel wat speling hebt en niet meteen een achterstand oploopt na een paar dagen met weinig luistertijd.

Maar nu luister ik een podcast die op alle werkdagen verschijnt, vijf keer per week dus. Het is (De ) Bach van de dag. Over de naam is wat onzekerheid. De podcastmaker, Frank de Munnik, spreekt van De Bach van de dag, met het lidwoord, maar in geschrifte zie ik vaak simpelweg Bach van de dag. 

De Munnik trakteert ons elke dag op een stukje over Bach plus muziek van Bach. De lengte varieert van ruim vijf minuten tot ruim twintig minuten. Soms krijgen we twee uitvoeringen van hetzelfde stuk te horen en soms is de muziek helemaal niet van Bach (in de uitzending over Scarlatti bijvoorbeeld).

Er is wel zoveel mogelijk een relatie met Bach, maar soms is ook die onzeker. Zo delen Scarlatti en Bach het geboortejaar, maar is het niet duidelijk of ze elkaar gekend hebben.

Onderhoudend verteller

Ik vind het allemaal even prachtig. In de eerste plaats is De Munnik een onderhoudend verteller, die zijn teksten niet opleest, maar voor de vuist weg vertelt. Hij heeft een eigen oordeel over de muziek en geniet heel erg van Bach zonder idolaat van hem te zijn. Hij is ook niet ultra-orthodox en is ook geïnteresseerd in stukken die anders worden uitgevoerd dan ze bedoeld zijn. Soms vindt hij de cover mooier dan het origineel.

Die verteltoon en die ruimhartigheid doen aangenaam aan en al gauw heb je het idee dat de presentator je vertrouwd is. Je bent bereid veel van hem aan te nemen.

Elke dag krijg je wel een aardig weetje dat met Bach (of een tijdgenoot) te maken heeft en ook elke dag is er weer een stuk mooie muziek. Mooi om de dag mee te beginnen. Of te eindigen. Of gewoon de hele dag steeds weer te horen.

Jan Wolkers maakte zijn schilderijen altijd op de muziek van Bach en volgens mij kun je heel veel andere dingen ook heel goed doen op Bachs muziek. Zelfs niets doen gaat heel goed op deze muziek. Ik vind deze podcast elke dag weer een feest.

Iedereen zal de podcast gemakkelijk kunnen vinden. Je zou bijvoorbeeld hier kunnen kijken.

Lees Dees

Al eerder heb ik verteld dat ik meestal niet te veel tijd vrijmaak voor de buitenlandse literatuur. Daarom heb ik de podcast Lees Dees een tijdje links laten liggen. De meeste afleveringen gaan immers over een werk van een schrijver die niet in het Nederlands schrijft.

Maar enkele keren kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en toen ging ik toch voor de bijl. Ik denk dat het bij de aflevering over James Baldwin was dat ik toch ineens geboeid aan het luisteren was. En daarna heb ik ook maar een heel stel oudere afleveringen gedownload.

Per definitie gaat Lees Dees niet over de hedendaagse literatuur. De twee afleveringen die gewijd zijn aan Nederlandse literatuur gaan bijvoorbeeld over Josepha Mendels (Rolien en Ralien) en A.H. Nijhoff (Twee meisjes en ik).

Onbekende namen

Bij de buitenlandse auteurs treffen we bekende namen aan, maar vooral ook onbekende. Bijvoorbeeld een Roemeen, Mihail Sebastian. Nooit van de beste man gehoord en in de Roemeense literatuur kwam ik nooit verder dan Virgil Gheorghiu, van wie ik dan wel een hele rij boeken las.

De naam Jean Rhys kende ik en Virginia Woolf en Bernard Malamud ook, maar Charles Ferdinand Ramuz niet, evenmin als Leonora Carrington, Yusuf Atilgan en Mouloud Mameri. Over al die boeken wordt gepraat door vertalers, andere kenners, lezers. Het zijn leerzame en enthousiasmerende afleveringen, al hebben ze mij nooit zo ver gekregen dat ik de besproken boeken ook ga kopen. Maar wat niet is, kan nog komen.

De besproken boeken komen voort uit het project (moet ik dat zo noemen?) Schwob, dat vergeten boeken onder de aandacht wil brengen. Uit de Nederlandse literatuur noem ik nog maar eens Schandaal op Poeloeh Tampah van Arnold Clerx, in de hoop dat dat ook een keer aandacht krijgt.

Het gesprek is in de meeste afleveringen geleid door Anton de Goede, die dat kundig (en met sonore stem) heeft gedaan. Tegenwoordig heeft Irene Houthuijs de regie over de gesprekken en dat gaat ook goed.

Zelfs iemand die bij voorbaat niet geïnteresseerd is in het onderwerp luistert dus geboeid naar Lees Dees. Probeer ook eens, zou ik zeggen. Als je meer wilt weten, kun je bijvoorbeeld hier kijken.