Marjolijn van Heemstra heeft goede herinneringen aan haar middelbare school. Het was een school met veel leerlingen met een migratieachtergrond. Van Heemstra volgde daar een tweetalige opleiding vwo, wat betekent dat veel lessen in het Engels werden gegeven.
Ze heeft bijzondere herinneringen aan haar geschiedenisleraar, Ronald Sørensen, die later bekend zou worden als lijsttrekker van Leefbaar Rotterdam. Vooral aan één enkele les denkt ze nog terug, waarin de leraar de leerlingen uitlegde dat ze niet altijd door hetzelfde raam moesten kijken, omdat ze dan altijd hetzelfde uitzicht zouden hebben. Het was een inspirerend moment.
Juist Sørensen lijkt later zijn eigen les vergeten te zijn. Als politicus is hij radicaal in zijn opvattingen en hij lijkt helemaal niet bereid om zich in andere bevolkingsgroepen te verplaatsen. Over de multiculturele samenleving velt hij een hard oordeel. Volgens hem had hij op die gemengde middelbare school al gezien dat dat niet werkte.
Aan die school heeft Marjolijn van Heemstra heel andere herinneringen. Maar kloppen die wel? Van Heemstra gaat op zoek naar de grond onder haar herinneringen en interviewt oud-klasgenoten. Ook wil ze weten hoe Sørensen geworden is zoals hij nu is. Ze besluit door zijn raam te gaan kijken en te proberen zich in hem te verplaatsen.
Ze zoekt haar oud-docent, Sør, zoals de leerlingen hem noemden, op en gaat het gesprek met hem in. Dat zijn indringende gesprekken geworden.
Sør is een mooie podcast, van slechts drie afleveringen. Die stonden al online toen ik begon met luisteren en ik heb ze binnen een paar dagen allemaal tot mij genomen.
Een hartelijke aanbeveling bij dezen. Het is goed om te horen hoe andersdenkenden aan hun gedachten komen, maar ook hoe om te merken dat we de betrouwbaarheid van ons geheugen gemakkelijk overschatten. Iedereen heeft opvattingen die teruggaan op herinneringen, maar het is de vraag of wat wij ons herinneren wel klopt.
Je vindt Sør hier terug, en natuurlijk op de vertrouwde plaatsen als iTunes enzoverder. De podcast is gemaakt onder de vlag van Das Mag.
Van Marjolijn van Heemstra las ik eerder En we noemen hem. Daarover plaatste ik deze bijdrage. Het boek kwam hoog in mijn lijstje met beste boeken van 2017.
Hoi Teunis, toevallig zag ik vandaag een aflevering van het NOS-jaaroverzicht editie 2002 en daar kwam Ronald Sørensen in beeld. Ik had voordat ik jouw stukje had gelezen nog nooit van de beste man gehoord. Grappig dat toeval. Groet, Erik
BeantwoordenVerwijderen