De nieuwe man

Soms raak ik schrijvers een tijdje kwijt. Van Thomas Rosenboom las ik meteen zijn debuut, De mensen thuis (1983) en toen zijn tweede boek Vriend van verdienste (1985) uitkwam kocht en las ik dat ook meteen. En met waardering. Goed, Rosenboom had soms een wat aanstellerig woordgebruik. Hij schreef dan over 'vertreden ijsco's' in plaats van 'vertrapte ijsjes', maar dat vond ik ook wel weer iets hebben.

En daarna gebeurde er een hele tijd niets tussen het werk van Rosenboom en mij. Van een vriend kreeg ik Gewassen vlees (1994) cadeau, maar aan het eind van het jaar, toen ik weer eens krap bij kas zat, moest ik met tassen vol boeken langs antiquariaten. Zo raakte ik het boek kwijt.

Spitzen (2004) las ik natuurlijk, zoals bijna elk boekenweekgeschenk. Ik herinner me dat ik het aardig vond. Het zou nog tot 2010 duren (als ik mij goed herinner) voor ik Publieke werken (1999) ging lezen. Schitterend boek, vond ik. En toch ging ik niet meteen alles van Rosenboom lezen.

Bij De Slegte heb ik een paar maanden geleden De nieuwe man (2003) gekocht. Het ging niet mee op vakantie, maar nu heb ik het dan toch gelezen. Ook nu weer: een prachtig boek, een degelijke, klassieke roman.

Berend Bepol, directeur van een scheepswerf, is een ontroerend figuur. Je merkt aan alles dat hij zijn ondergang tegemoet gaat, maar zijn naïviteit zorgt ervoor dat hij het zelf niet ziet. Zijn vrouw Gaat zegt een keer tegen hem: 'Maak het nou niet erger' als hij enthousiast de vlag van zijn bedrijf wil hijsen op een dramatisch moment.

In De nieuwe man zie je dezelfde lijn als in Publieke werken: je weet dat het allemaal niet goed kan aflopen, maar je blijft toch hopen op een wondertje, omdat je het de hoofdpersonen zo gunt. Uiteindelijk wordt het één grote ellende.

Rosenboom is een degelijk schrijver, mooie en solide stijl, doordachte opbouw, klassiek verhaal. Sommigen zullen wellicht beweren dat de romans die hij schrijft niet meer van deze tijd zijn. Misschien is dat zo, maar dat vind ik niet erg. Ik hou van dit soort boeken, ook als dat inhoudt dat ik niet meer van deze tijd ben.