Hierboven deel 3 en 4 van de film over Zetten en Hemmen. In het laatste deel is niet alles even scherp. Dat betekent dat veel mensen niet goed te herkennen zijn, al komt de sfeer toch wel over.
Zoals eerder geschreven, ik werd dat jaar zeven jaar en weet nog maar met moeite wie ik toen was. Er zijn wat foto's en er zijn nog herinneringen, al zweven die wat door de tijd. Tot mijn tiende woonde ik in Herveld aan de Merkenhorststraat. Het huis is intussen gesloopt en op de plaats ervan loopt nu de A50. In mijn hoofd bestaat het huis nog. Ik weet er de weg en kan er onbekommerd doorheen lopen.
Ik heb herinneringen die zich afspelen in dat huis of in de boomgaard erachter. Maar spelen die herinneringen zich af in 1966? Ik weet het niet en moet gokken. Mijn broer was toen nog mijn broertje, hij werd dat jaar twee, mijn zus (toen mijn zusje) was vijf. Waren zij toen al in Zetten of Hemmen geweest?
Het valt mij moeilijk om ons voor te stellen op de plekken die de film ons laat zien. Zetten was voor mij verbonden met de tijd van de middelbare school en daarna. Mijn tante woonde intussen in Zetten; eerst in de Stationsstraat en later in de Marshallstraat. En ik kende andere mensen uit Zetten. Later zou ik er zelf kort wonen.
Vandaar dat de plekken uit de film mij tegelijkertijd vreemd en vertrouwd zijn. Ik ken en herken ze, maar uit net een andere tijd.
In ieder geval ben ik blij dat de film er is. Waar Frits Sipman hem opgeduikeld heeft, weet ik weer niet en ook niet of er meer van dit soort films zijn. Of films over andere plekken die ik ken uit mijn jeugd: Herveld, Andelst, Loenen, Slijk-Ewijk, Dodewaard. Misschien liggen die nog ergens te verstoffen.
Voor meer herinneringen aan de jaren zestig: lees mijn serie jeugdherinneringen aan mensen die aan de deur kwamen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten