Quality Time

Foto Sanne Peper

Twee keer in één week naar het toneel, wat een weelde! Dinsdag was het genieten bij Tsjechovs Oom Wanja, door Gerardjan Rijnders, gisteren ging ik met mijn twee jongste kinderen naar Qualitiy Time, geschreven door Joan Nederlof (die ook de moeder speelde) en gespeeld door Mug met de gouden tand.

In het stuk figureren twee ouders (Marcel Musters en Joan Nederlof) en twee kinderen (Lineke Rijxman en Dick van den Toorn). De ouders hebben het heel erg druk met hun carrière en hebben daardoor weinig oog voor elkaar en voor hun kinderen, die zich zorgen maken. Het zoontje is bang voor zwemles en het dochtertje is net naar de basisschool gegaan en vindt dat eng.

Vooral Lineke Rijxman valt op door haar knappe spel. De kinderen hebben geen gemakkelijke rol. Aan de ene kant moeten ze kinderen zijn, aan de andere kant hebben ze af en toe teksten die uit de volwassen wereld komen. Rijxman en van Van den Toorn weten dat dubbele heel goed vast te houden.

Het stuk werd in de pers wel 'een vlijmscherpe satire' genoemd, maar dat gaat me te ver. Daarvoor is het allemaal net iets te vet, te nadrukkelijk aangezet. Dat de emoties heel groot worden uitgespeeld is niet zo erg: dat komt het humoristische wel ten goede. Maar soms ook zijn er wendingen in die emoties die niet gefundeerd blijken, zoals de uitval van de vader die ineens jaloers lijkt op het zoontje.

Ook zijn er dingen die domweg niet kloppen. Het dochtertje vertelt eerst dat ze niet kan lezen, maar later blijkt ze wel te kunnen schrijven en aan het eind van het stuk kan ze wel een briefje lezen waarop staat dat ze niet zo dominant moet doen. Ook lijkt het of de auteur aan het eind van het stuk er niet helemaal uit kwam, waardoor er een wat bevreemdend slot ontstaan is.

Doordat het toneelstuk zo duidelijk op de lach speelt, vallen de ernstige momenten extra op. Die maken dan ook stuk voor stuk indruk.

Marcel Musters, Joan Nederlof
Foto Sanne Peper