Ibrahim R. Ineke is een intrigerend stripauteur. Zijn verhalen laten zich (althans door mij) niet altijd gemakkelijk lezen: steeds moet ik me afvragen wat er eigenlijk gebeurt. Ook na zorgvuldige lezing blijft een lezer bij Ineke soms met vragen zitten, maar dat is inherent aan de thematiek.
Ineke verkent altijd de grens tussen wat zichtbaar is en de werkelijkheden die we niet waarnemen, maar die wel invloed hebben. Vaak zijn het duistere krachten. Die krachten schrikken sommige mensen af, maar trekken andere juist aan.
Het nieuwe album van Ineke, Eloise, heeft dezelfde fascinatie voor het duistere als de vorige albums. Het verhaal is wel helderder verteld, meer als een doorlopende lijn. Hoofdpersoon in Eloise is het meisje dat die naam draagt. Ze is verhuisd uit de stad naar een buitenwijk in een andere plaats. De reis daarnaartoe wordt door Ineke enkele bladzijden lang getekend. Blijkbaar moest ze een lange weg afleggen om op haar bestemming te arriveren.
In haar nieuwe woonplaats maakt ze kennis met een jongen die zit te lezen bij een oude watertoren. Hij laat haar de omgeving zien. Zijn ouders zijn nooit thuis, ze werken. The white people begint ook met enkele kinderen. Misschien dat Ineke hen kiest als personages, omdat ze ontvankelijker zijn, meer openstaan voor krachten die volwassenen al weggerationaliseerd hebben.
De watertoren is een vrijplaats voor jongeren. De jongen leest er overdag, later op de dag hangt de oudere jeugd er rond. Nog weer later is er 'the green man', een zwerver, waarvan men niet zeker weet of die wel bestaat of dat hij alleen maar gebruikt wordt om de jongeren schrik aan te jagen.
Ineke houdt van verlaten plaatsen, van plaatsen die niet behoren tot een keurig aangelegde omgeving. Het zijn plaatsen met mogelijkheden. Daar kunnen dingen gebeuren die niet in de gereguleerde wereld gebeuren.
Eloise heeft al een connectie met het duistere. Als ze weggaat praat ze tegen de schedel van ram. Die zwaait haar ook uit. Misschien is het een kind dat die schedel draagt, misschien is de schedel in haar hoofd getransformeerd tot een persoon. Verderop in het boek wordt er bij een ram de keel doorgesneden, alsof het een offer betreft. Het offeren kwamen we ook tegen in Half blood.
Dromen zijn een bekende verbinding met een andere werkelijkheid. Eloise droomt van een soort Stonehenge, waarbij er ketenen aan de rotsen geklonken zijn. Uiteindelijk blijken dat haar eigen ketenen te zijn. Daarvan moet ze bevrijd worden.
Ze heeft een lange weg afgelegd om haar bestemming te vinden. Ze heeft daarvoor moeten inzien dat dingen niet zijn wat ze lijken. Als ze zegt dat er iets mis is met de tuin van het huis waarin de lezende jongen woont, zegt de groene man tegen haar dat er wat mis is met haar waarneming van de tuin. Dat blijkt als ze wel kan waarnemen wat de tuin in werkelijkheid (of in een andere werkelijkheid) is.
Op het achterplat van het album vertelt Ineke dat hij zich heeft laten inspireren door tv-series als Children of the stone en The Owl Service. Die heb ik niet gezien. Een ander moet de overeenkomsten daarmee en de afwijkingen daarvan achterhalen.
Met Eloise heeft Ibrahim R. Ineke weer een intrigerend album toegevoegd aan zijn gestaag groeiende oeuvre. Ook nu weer gebruikt hij zijn kenmerkende stijl: pentekeningen waarvan sommige lijnen weggevallen lijken of zo dun lijken te zijn dat wij ze niet meer zien. Dat geeft de tekeningen een lichtheid en een openheid die contrasteert met het zwart dat hij in andere tekeningen in grote vlakken gebruikt. Op verschillende bladzijden is ook de achtergrond, het papier achter de plaatjes, zwart.
Eloise raakt haar ketenen kwijt, zij vindt haar bestemming. Ze zegt zelfs tegen de andere kinderen dat ze 'hier' geboren is. Het woord 'herboren' zou meer voor de hand liggen, maar misschien is een wedergeboorte pas iemands werkelijke geboorte.
Misschien zijn we het gevoel voor magie kwijtgeraakt en zien we alleen wat voor ogen. Ineke laat ons zien dat de werkelijkheid gelaagd en dat er meer is dan wat we op het eerste gezicht zien. Of dat iets is om ons op te verheugen of om bang voor te zijn, is maar de vraag.
Auteur: Ibrahim R. Ineke
Uitgeverij: Sherpa
Haarlem 2017; 112 blz. € 16,95
Geen opmerkingen:
Een reactie posten