Serge Baeken moet wel erg veel van katten houden. Het album Sugar. Leven als kat draait helemaal om katten en bladzijde na bladzijde trippelen de poezen door de plaatjes.
Het zou me niet verbazen als veel in het album autobiografisch is. We zien een jong gezin, dat in de loop der jaren uitgebreid wordt met een aantal kinderen. En er is altijd minimaal een kat. Al die katten hebben een eigen hoofdstuk gekregen, waarbij de meeste aandacht uitgaat naar de kat Sugar.
Elke bladzijde is verdeeld in vier bij zes dus vierentwintig vierkante plaatjes. De ruimte tussen die plaatjes is zwart ingekleurd. Soms wordt het verhaal in allemaal kleine plaatjes verteld, soms worden verschillende kleine plaatjes samen een grotere afbeelding. Baeken varieert daar vernuftig mee. Soms lijkt een grote afbeelding achter een stel kleine door te lopen.
Verder zijn er mooie perspectiefwisselingen. Hieronder zien we bijvoorbeeld een doos, die met tape is dichtgeplakt. In die doos zit een kat. De plaatjes erna zitten we als lezer in de doos en kijken we met de kat mee door de opening aan de bovenkant.
Doordat het perspectief soms per plaatje verspringt, kan een ruimte uit verschillende gezichtspunten beschreven worden. Het lijkt dan of we als lezer met de kat meebewegen en meekijken.
Alle plaatjes zijn getekend in een mooie, heldere stijl. Die vestigt niet meteen de aandacht op zich, omdat wat verteld moet worden zo op de voorgrond staat. Maar juist door die heldere stijl komt het verhaal duidelijk op ons over.
Helemaal aan het eind staat een 'Poes Scriptum', waarin nog teruggeblikt wordt op het voorafgaande. Zo wordt het album op een fraaie manier afgerond. Daarvoor staat het enige hoofdstuk dat me teleurstelde. In dat hoofdstuk is de pagina in vier plaatjes verdeeld. Op elk plaatje is een opengeslagen boek afgebeeld, met een afbeelding en een rijmpje.
Eigenlijk snap ik niet goed waarom dat hoofdstuk opgenomen is. Er wordt in woorden nog eens verteld wat we allemaal al op de afbeeldingen hebben kunnen zien. Was Baeken bang dat ons wat ontgaan was? Inhoudelijk voegt het eigenlijk niets toe.
Daarbij komt dat de tekst bestaat uit erbarmelijke rijmpjes als: 'Na de verhuis naar een huis bleef de kater graag binnen / Aan straten en tuintjes wilde hij niet beginnen.' Zo keutelt de tekst verder. Mijn aandacht zakte zo in, dat ik werkelijk moeite moest doen om het hoofdstuk uit te lezen.
Jammer dat een boek dat verder goed is, ontsierd wordt door zo'n slap hoofdstuk. Een strenge redacteur had hier in moeten grijpen. Kattenliefhebbers en Baekeliefhebbers zal het niet weerhouden om het boek te gaan lezen. Terecht. Maar toch..
Dag Teunis,
BeantwoordenVerwijderenhet spijt me dat dat ene hoofdstuk de leeservaring voor je verknalde. Ik had misschien nog duidelijker moeten aangeven dat we daar over de schouder van mijn ene dochter meelezen in het kinderboek dat ze aan de kat voorleest, vandaar ook de wat kinderlijke rijmelarij. Dan had je misschien ook wat meer nieuwe informatie uit dat hoofdstuk kunnen distilleren. Andere lezers hadden er geen moeite mee, de eindredacteur evenmin.
Grtz,
SRG