De naam Berserik deed me meteen denken aan de Salamanderpockets uit mijn jeugd. Hermanus Berserik tekende daarvoor indertijd nogal eens de omslagen. Nu is er een nieuwe Berserik: Teun Berserik, zoon van. Hij verstripte de vroege jaren van het leven van Vincent van Gogh.
Nog maar pas geleden noemde ik hier Barbara Stok, die de laatste jaren van Van Gogh omwerkte tot een stripverhaal. Het knappe van haar boek is, dat je Van Gogh erin terugvindt, maar dat het tegelijkertijd onmiskenbaar een boek van Stok blijft.
Berserik doet het anders. Als je zijn boek leest, waan je je in een historische roman of een historische film: sfeervolle plaatjes die je terugverplaatsen naar de negentiende eeuw. De stijl doet wel denken aan die van Isings. Technisch knap gedaan.
Bij de tekst heb ik soms mijn twijfels. Sommige uitspraken zijn weinig geloofwaardig: 'Artiest wordt u niet zomaar, jongen'. Een andere keer lijken ze niet helemaal in de tijd te passen. Maar in de meeste gevallen zijn ook de teksten passend.
Het aardige is dat Berserik veel aandacht heeft voor de technische kant van het kunstenaarschap van Van Gogh. Hij laat zien hoe Van Gogh bepaalde materialen leert gebruiken en hoe hij zichzelf helpt bij het perspectivisch weergeven van een landschap.
Toch zou ik geen moment twijfelen als ik zou moeten kiezen tussen de boeken van Barbara Stok en Hermanus Berserik: geef mij Stok maar. Berserik is prima om iets te weten te komen over het leven van Van Gogh, maar je hebt niet het idee dat striptekenaar er echt iets eigens aan toegevoegd heeft.
Misschien is het boek gewoon te braaf. Maar wellicht is het ook te expliciet: veel wordt uitgelegd, zodat de lezer alleen maar hoeft te volgen en zelf niets hoeft te doen, laat staan dat hij zijn verbeelding moet gebruiken. Uiteindelijk is dat niet boeiend genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten