Bij het doorbladeren trekken de tekeningen en de inkleuring, van Fabrice Le Hénannff, nogal de aandacht. Gemiddeld genomen zijn die tekeningen nogal donker, met veel donkergroen en bruinen. De bruinen doen denken aan het sepia van oude foto's, zeker doordat de tekeningen realistisch zijn. Tegenover al het donker staan de witte accenten die oplichten (bijvoorbeeld van oogwit) en rode accenten (van bloed), die meteen de aandacht trekken. Het geheel heeft een wat sombere uitstraling, maar die stoot niet af. Je wordt in het duister van het verhaal getrokken.
Het scenario is van Roger Seiter. Die neemt de lezer mee naar wat wel Het Wilde Westen genoemd wordt. Die term past wel bij dit verhaal. De burgeroorlog in Amerika is afgelopen en het is de bedoeling dat de zaken hun normale gang hernemen, maar er is nog veel onrust. De westelijke staten zijn nog volop in ontwikkeling. In sommige streken is nauwelijks gereguleerd bestuur.
Wetteloosheid
Na de oorlog heerst er wetteloosheid. Er zijn soldaten die bendes gevormd hebben en daarmee de hele streek terroriseren. Zo is er in Arizona en New Mexico de bende van Clyde Logan, die wapens verhandelt, karavanen plundert, pioniers vermoordt en zelfs vrouwen verkoopt. De overheid doet wel iets: er worden een rechter (Amos T. Cameron) en een marshal (Juste Derval) op pad gestuurd. In hoeverre kunnen zij het recht handhaven en herstellen?
Als lezer wil je je graag identificeren met de twee mannen die opkomen voor het recht. Vooral omdat ze in de minderheid zijn. Het is altijd mooi als de underdog kans heeft om te winnen. Het tweetal groeit uit tot een groepje: er sluiten zich mensen aan, onder anderen Eliza Fuller, een vrouw die ooit gevangen genomen is door Logan en als slavin is verkocht. Ze blijkt goed met een geweer om te kunnen gaan.
Dat Cameron en Derval de wet handhaven, wil niet zeggen dat ze zachtzinnig zijn. Ze weten wie ze tegenover zich hebben en dat ze soms zelf als eerste moeten schieten om er levend vanaf te komen.
Rustig tempo
Er is genoeg actie in De wraak van Eliza Fuller, maar toch is het verteltempo aangenaam rustig. Het verhaal heeft niet het hijgerige van sommige avonturenstrips waar de gebeurtenissen over elkaar heen tuimelen. Dat rustige tempo past voor mijn gevoel bij de omgeving, waarin mensen soms enkele dagen moeten reizen om op hun plaats van bestemming te komen, door lege landschappen.
Steeds komen de rechter, de marshal en hun helpers dichter bij Clyde Logan, die zijn terechte straf niet zal ontgaan. Aan de ene kant wil je als lezer weten hoe het afloopt en aan de andere kant kan het verhaal niet lang genoeg duren, omdat je er helemaal in opgaat. Vrolijk is het allemaal niet, maar het is bemoedigend dat er in chaotische tijden en streken tenminste nog iets van het recht overeind blijft.
Het verhaal zit goed in elkaar en de tekeningen zijn geweldig. De personages worden daardoor haast reële mensen voor je worden. In een vrij dik album (72 bladzijden) heb je ook ruim de tijd om dicht bij ze te komen. Achterin zijn er als extraatje paginagrote tekeningen opgenomen van de belangrijkste personages.
Er zijn plannen om een tweede verhaal van Lawmen te maken. Daar ben ik wel benieuwd naar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten