De scenarioschrijver Philippe Thirault is druk aan het werk geweest. Bij uitgeverij Silvester zijn tegelijkertijd twee albums verschenen, die elk het slotstuk van een tweeluik vormen. Onlangs besprak ik het tweede deel van De Zeearend, dat me als wat minder voorkwam dan deel 1, maar mogelijk is dat gedicteerd door de geschiedenis.
Ook van Shanghai dream is het tweede deel verschenen, Aandenken aan Illo. Het eerste deel besprak ik hier. Waar waren we gebleven? Bernhard en Illo zouden vertrekken naar Shanghai, om te ontkomen aan vervolging door de Duitsers. Op het laatste moment besluit Illo om toch bij haar vader te blijven.
Bernhard is dus alleen naar Shanghai gereisd, vastbesloten om het scenario dat Illo heeft geschreven verfilmd te krijgen. De Japanse kapitein Korshige Inzuka, directeur Joodse zaken in Shanghai, wil de filmwereld daar doen heropleven. De stad is sinds 1937 door Japan bezet.
Aanpassing van het scenario
Het scenario van Illo is niet zomaar geschikt om verfilmd te worden: het is Duits en het speelt zich af in Berlijn. Het moet daarom omgewerkt worden, zodat het door Chinese acteurs te spelen is en voor Aziatische kijkers herkenbaar is. Daarmee gaat Bernhard aan de gang.
Net als in deel 1 zijn er bladzijden in zwart/wit, waardoor het lijkt alsof we al stiekem naar de film mogen kijken, nu in de Aziatische versie. Of er werkelijk een verfilming komt, is dan nog de vraag. Het is bovendien niet zo gemakkelijk om te werken met mensen van wie je een groot deel niet verstaat.
Het is bovendien de vraag of Bernhard aan vervolging kan ontkomen, evenals zijn naaste medewerkers. Een nieuwe verhaallijn is die van de vrouw LinLin, met wie Bernhard nauw samenwerkt. Ook zij heeft al heel wat meergemaakt.
Meeleven
De lezer leeft ook in dit deel gemakkelijk mee met Bernhard. Europa is ver naar de achtergrond gedrongen. Ik wist aan het begin van het album bijvoorbeeld al niet meer of Bernhard op de hoogte was van wat er met Illo en haar vader is gebeurd.
Net als bij De Zeearend is dit verhaal gebaseerd op ware feiten. Wat de bronnen van Thirault zijn, is me niet helemaal duidelijk, maar ik snap wel dat hij gegrepen werd door dit verhaal. Vooral het doorzettingsvermogen van Bernhard is bewonderenswaardig. Misschien is hij daardoor wel net een beetje te veel held, maar het doet het verhaal nauwelijks afbreuk. Het enige wat hij nog kan doen, is zorgen dat het scenario aangepast en verfilmd wordt.
Wat ik eerder over de tekeningen van Jorge Miguel schreef, zou ik kunnen herhalen. De tekeningen ondersteunen het verhaal, meestal zondr effectbejag. Er zijn scènes genoeg waar de tekenaar flink had kunnen uithalen, maar hij stelt het verhaal voorop en dringt zichzelf niet naar de voorgrond.
Bekend stramien
Het stramien, man die zijn leven stelt in het teken van een enkele opdracht die hij zichzelf gegeven heeft, is niet nieuw en deze verhaallijn kent verschillende elementen die je al bij voorbaat verwacht: natuurlijk zijn er struikelblokken op de weg naar het doel. Maar misschien heeft de lezer deze herkenbaarheid ook nodig om lekker door te kunnen lezen.
Het verhaal laat je meeleven met mensen in een bepaalde tijd, op een bepaalde plaats, zodat ook het verleden op die plaats gaat herleven. Ik wilde bijvoorbeeld wel weten hoe het nu zat met de Japanners in Shanghai.
Het tweede deel van Shanghai dream is geen wereldschokkende gebeurtenis, maar wel een degelijke strip waarvan het verhaal goed in elkaar zit, dat goed doorleest en waarin je gemakkelijk meeleeft met de hoofdpersoon. Net stukje werk.
Bovendien moeten we weer eens onder ogen zien hoe repressie een realiteit was, maar ook dat er mensen zijn die daardoor niet gebroken worden. Dat is een hoopgevende gedachte.
Titel: Shanghai dream, deel 2: Aandenken aan IlloScenario: Philippe Thirault
Tekeningen: Jorge Miguel
Uitgever: Silvester
's-Hertogenbosch 2020, 56 blz. € 9,95; softcover
Geen opmerkingen:
Een reactie posten