Ravian en Laureline deel 13 en 14 (Mézières & Christin)

Heel wat strips kennen twee hoofdpersonen: Bollie en Billie, Johan en Pirrewiet, Robbedoes en Kwabbernoot. In de hoek van de science fiction kennen we verschillende series waarin een man en een vrouw de centrale figuren zijn: Arman en Ilva, Ravian en Laureline, Arad en Maya.

Van Ravian en Laureline (getekend door Jean Claude Mézières, scenario Pierre Christin) verschijnt de integrale uitgave bij uitgeverij Sherpa. Ik schreef eerder over deel 4 en 5 en over deel 9 en 10. Een tijdje terug verschenen deel 13 en 14: Aan de grenzen en De levende wapens.

Bij de samenwerking van twee hoofdpersonen is er vaak een soort vaste rolverdeling. Ravian is aan de ene kant de man die de vrouw Laureline moet redden als ze in de problemen zit, maar gelukkig is de rolverdeling niet zo stereotyp. Heel vaak is Ravian onhandig, klunzig zelfs en is Laureline de verstandige of de slimme.

Luchtigheid

De onhandigheid van Ravian zorgt wel vaak voor luchtigheid, wat de strip toegankelijk maakt voor een breed publiek. Er is wel spanning, maar die loopt nooit zo hoog op dat iemand ervan zal wakkerliggen en in de dialogen is er ook wel humor die lucht brengt in het verhaal. Degenen die de reeks volgen, weten intussen ook wel dat het altijd goed afloopt.

In deel 13, Aan de grenzen, zien we Ravian en Laureline in een setting die niet zou misstaan in een film van James Bond: speeltafels, smokings en avondjurken. In het begin zijn Ravian en Laureline afwezig. We maken dan kennis met een aardling, een man die zichzelf aankijkt in de spiegel en zegt dat hij een schoft is. Onze twee helden zullen nog met hem te maken krijgen.

De titel Aan de grenzen komt op allerlei manieren in het verhaal terug. Aan het eind krijgen Ravian en Laureline te horen dat ze 'aan de andere kant' van het centrale punt moeten zijn. Dan is het verhaal ook vrij plotseling beëindigd. Ik had het idee dat het nog wel even door zou kunnen gaan of dat er zelfs nog een compleet deel had kunnen volgen, maar dat is blijkbaar niet het geval.

Dossier

Het dossier aan het eind van het album is vrij bescheiden, maar de artikelen zijn altijd aardig om even door te nemen. Het eerste gaat over samenwerking tussen Ravian en Laureline, het tweede over de charmes van Laureline. Ten slotte is er een opmerkelijk voorbeeld van censuur in de Britse uitgave: blijkbaar wilde men in het Verenigd Koninkrijk borsten liever bedekt hebben.

That's the question

Deel 14 bevat een luchtig verhaal, waarin we Laureline zelfs als een soort spreekstalmeester in een circus zien. Zoals zo vaak zit er een maatschappelijk element in het album: iemand verklaart de oorlog de oorlog, wat nogal paradoxaal is: oorlog voeren onder het motto 'nooit meer oorlog'. Het wezen is een soort centaur, maar met een stierenlichaam in plaats van een paardenlichaam. Op de slottekening horen we het wezen ook nog variëren op Shakespeare ('De oorlog de oorlog verklaren of de oorlog niet de oorlog verklaren? Dat is de vraag!') wat zowel grappig als flauw is.

Het dossier van dit deel bevat een artikel over experimenten en reizen van Pierre Christin en over het beeld dat hij schetst van de Verenigde Staten en als toetje nog een kort verhaal ('Terug naar de natuur'), dat verder niet heel veel voorstelt, maar dat wel een leuke plot heeft.

Serie: Ravian en Laureline
Deel 13: Aan de grenzen
Deel14: De levende wapens
Tekst: Pierre Christin
Tekeningen: Jean-Claude Mézières
Uitgever: Sherpa

Haarlem 2019, hardcover, 72 blz. € 24,95 per deel

Originele tekeningen in het midden, boven en onder de gecensureerde tekeningen

In de stijl van James Bond

De spreekstalmeester op de vlucht