Klassieke kroegverhalen
Sommige podcastseries beginnen enthousiast, maar blijven steken na een paar afleveringen of na een seizoen en soms zelfs na verscheidene seizoenen. Zo heb ik al een tijdje niets vernomen van Om vrolijk van te worden, Joop Café en Bibliotheek Den Haag. Daar kunnen natuurlijk allerlei redenen voor zijn (geen tijd, geen geld, geen zin), maar voor de abonnees is het altijd jammer.Het is ook al even stil rond Klassieke kroegverhalen, een podcast van Maestro Music. Stefan Koren vertelt in kort bestek een mooi verhaal dat met klassieke muziek te maken heeft. Toen ik de podcast ontdekte, waren er vier afleveringen beschikbaar: over het derde pianoconcert van Beethoven, over de Symphonie Fantastique van Berlioz, over de opera Berenice van Händel en over Bist du bei mir van Stölzel (dat vaak aan Bach wordt toegeschreven).
De maker geeft aan dat hij de verhalen van zijn (al dan niet fictieve) tante heeft, maar hij vertelt ze smakelijk na. Het zijn maar korte afleveringen, van tussen de vijf en tien minuten, maar in die beperkte tijd wordt het verhaal smakelijk verteld en natuurlijk hoor je ook wat snippers van de muziek.
Heel leuk, maar bij vier afleveringen is het gebleven. Ik heb ze op dezelfde dag beluisterd en sinds die tijd wacht ik tevergeefs op een nieuw luistermateriaal. Er moeten toch veel meer van deze verhalen zijn? Wie ze heeft, zende ze naar Stefan Koren. Laten we met zijn allen de tante zijn die hem de verhalen vertelt. Dan kan hij er weer een podcast over maken.
Jeroen Leenders Experience
Je hebt cabaretiers in alle soorten en maten, maar de manier waarop ze een show gaan brengen is meestal vergelijkbaar: eerst de teksten schrijven, dan in verschillende try-outs proberen wat op toneel werkt en dan een seizoen (en soms nog een reprise-seizoen) lang de show spelen. Als die tournee eenmaal achter de rug is, komt de show soms nog op tv of is hij terug te zien op YouTube.De cabaretier Jeroen Leenders werkt anders. Hij heeft zijn sporen al verdiend in het traditionele cabaret; zo won hij in 2010 de juryprijs van het Leids Cabaretfestival (voor bijvoorbeeld Emilio Guzman). Intussen is hij overgestapt op een ander soort voorstelling: The Jeroen Leenders Experience.
Dat wil zeggen dat hij niet aankomt met uitgeschreven grappen, maar met ideeën. Hij stapt het podium op en dan gaat hij het ervaren. En het publiek ook. Dat betekent dat de optredens nogal kunnen verschillen, ook qua kwaliteit. Dat neemt Leenders voor lief.
Van wat hij op het podium brengt, laat hij iedereen meegenieten, doordat hij optredens deelt in zijn podcast. De afleveringen verschillen in lengte van een goed half uur tot twee uur. Er zijn optredens in Leenders vaderland, België, en in Nederland.
Intussen heb ik een groot deel van de podcastafleveringen beluisterd en ik vind ze zeker boeiend. Leenders speelt niet op de grap, maar hij neemt het publiek mee in zijn denkwijze. Hij verwondert zich over wat hij om zich heen ziet, maar hij is vooral ook een scherp observator van wat er in en met hemzelf gebeurt in de omgang met mensen. Dat is een boeiende zoektocht en, zo gaat het met zoektochten, dat levert de ene keer wel meer op dan de andere keer.
Zoals gezegd: de grap lijkt niet het doel, wat niet wil zeggen dat de 'Experience' geen grappen bevat. Door de invallen van Leenders wordt de luisteraar vaak verrast en hij heeft het publiek dan ook vaak mee.
Bij een podcast schiet je niet zo gauw in een schaterlach, vermoed ik, maar breed grijnzen is ook heel aangenaam en dat heb ik vaak gedaan bij passages uit de shows van Leenders.
Wie meer kans wil lopen op een schaterlach, kan natuurlijk naar de show toe. De speellijst is te vinden op zijn website.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten