Waarschijnlijk is al niet meer na te gaan hoe ik mijn voorkeuren heb ontwikkeld. Waarom kies ik de ene smaak ijs vaak en de andere bijna nooit, waarom luister ik naar deze muziek, lees ik deze strips, kijk ik naar deze films? Ik weet het niet, maar het gebeurt. Rigide vasthouden aan je smaak zorgt er wel voor dat veel moois (of lekkers) je ontgaat. Want ook binnen de categorie die niet je eerste keus is, zal er veel goeds zijn. Daarom is het goed af en toe het land te verkennen dat voorbij de grenzen van je smaak ligt.
Fantasy staat niet boven aan mijn voorkeurslijstje. Dat betekent dat ik er niet zo makkelijk uit mezelf naar grijp. Maar als ik strips in dat genre lees, probeer ik er natuurlijk wel van te genieten. Dat is zowel voor de strip als voor mezelf het beste. Zo heb ik met plezier het eerste deel van Driftwereld (van Ken Broeders) gelezen.
Onlangs kwam er weer zo'n strip binnen: De laatste draak. Op dit moment is alleen deel 1 in het Nederlands verschenen, Het jaden ei, maar deel 2 is al aangekondigd. Hoeveel delen er uiteindelijk zullen verschijnen is nog niet duidelijk.
Historisch
De laatste draak is een merkwaardige strip. Aan de ene kant is het een verhaal dat historisch aandoet: het speelt zich af in het verleden in West-Europa: er zijn steden die we nog steeds kennen, vorsten wier namen bekend voorkomen en er is een paus die macht heeft. Er lopen ridders en soldaten rond.
Maar er is ook een fantasy-element: er zijn draken. Die hebben het wel moeilijk. Er wordt namelijk op hen gejaagd, vanwege het drakoniet, een soort edelsteen die zich in de kop van de draak bevindt. Drakoniet is kostbaar en de werking ervan is krachtig.
Officieel mag er alleen gejaagd worden op wilde draken. Er zijn ook draken die gemend worden door een drakenvrouw en daarmee uitgesloten zijn van de jacht. De vrouwen zijn lid van de Orde van de Draak. Zo lang ze maagd zijn, kunnen ze een draak berijden, al verwilderen draken vroeg of laat.
Drakenei
Het verhaal gaat rond dat er een drakenei gevonden is. Dat is goed nieuws voor de orde. Moeder overste stuurt Umas, een drakenvrouw op onderzoek uit, samen met het meisje Jeanne. Maar ze zijn niet de enigen: Draga, een Draca-heks heeft dezelfde opdracht. Verder is er de verhaallijn van Stali, wier draak gedood is. Zij gaat naar Cinque Terre om daar een inwijdingsritueel te ondergaan.
Zoals gezegd: op voorhand zou ik niet meteen grijpen naar een fantasystrip, maar van deze heb ik wel genoten. De laatste draak leest als een historische strip (zoals Alex), maar met iets extra's, de wereld van draken, draca's, een duistere orde. Dat is een aangename mix. Het historische maakt het verhaal aannemelijk, alsof het bijna feitelijk is. Het fantasy-element krijgt daardoor iets vanzelfsprekends, alsof het nu eenmaal hoort bij de tijd die wordt opgeroepen.
Er moet behoorlijk wat informatie doorgegeven worden om de situatie aan de lezer duidelijk te maken. De schrijver van het scenario, Jean-Pierre Pécau, krijgt het voor elkaar om die informatie vrij natuurlijk te verweven in het verhaal: Jeanne bestudeert oude boeken, mensen vertellen elkaar wat ze gehoord hebben of verwijten elkaar wat en en passant krijg je informatie mee. Bijna nergens zijn er tekstblokken voor nodig.
Helder
Het verhaal is niet eenvoudig, mede vanwege de verschillende verhaallijnen, maar het is wel helder. Je raakt de weg er niet in kwijt.
Een eerste deel is over het algemeen een opmaat naar dingen die in de volgende delen moeten gebeuren. Dat is ook het geval bij Het jaden ei. Maar in het album zelf gebeurt ook veel dat je aandacht vasthoudt.
Zo is er de strijd tussen Milaan en Florence. Zal Umas op tijd komen om de bondgenoot Milaan te helpen? En is ingrijpen eigenlijk wel gewenst? Verder weet je dat Stali zonder draak verder moet. De Orde weet nog van niets. Umas gaat naar haar op zoek. De lezer weet dat Stali zich aangesloten heeft bij een groep huursoldaten. In welk leger zullen die terechtkomen?
Tekeningen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten