De strip Lynx (Boek 1) opent met een plaatsaanduiding: 'Planeet Ner'o, Hévéliusstelsel'. Een ons onbekende planeet, in een ons onbekend stelsel. Een paar bladzijden verder bevinden we ons op de planeet Hélis, Lacaillesysteem. De setting is duidelijk: de makers, Serge Perrotin (scenario) en Alexandre Eremine (tekeningen en inkleuring) hebben een nieuwe wereld voor ons geschapen, op verschillende planeten, met eigen regels en mogelijkheden.
In de wereld van deze strip bestaat er IDPER, het Interplanetaire Departement ter Preventie van Ecologische Rampen. Agent Bor werkt voor dit departement. Hij krijgt een nieuwe collega toegewezen: Annet, die nogal eigenzinnig is.
Zo'n gegeven, twee collega's die niet willen samenwerken, maar uiteindelijk een gouden duo vormen is behoorlijk clichématig. De aanvankelijke weerstand verdwijnt overigens al snel. Eigenlijk veel sneller dan wat logisch is, gezien de gebeurtenissen.
Bor heeft een verleden: hij probeert een drama te verwerken en Annet moet optreden tegen een zaak waarin haar familie mogelijk betrokken is. Dat zijn wel interessante elementen.
Windhoos
Bor en Annet reizen het hele universum door. Ze kunnen zich op alle planeten verstaanbaar maken. Dat is wat minder geloofwaardig, maar misschien komt dat omdat ik denk in de beperkingen van de huidige tijd. Samen onderzoeken ze het optreden van windhozen, die grote hoeveelheden water meenemen. Waar gaat dat water heen? Bor en Annet laten zich door een windhoos meevoeren en komen op onverwachte plekken. Die ecologische insteek is in ieder geval eigentijds en daarin lijkt Lynx zich te onderscheiden van andere stripreeksen.
Al eerder heb ik verteld dat science-fiction niet mijn eerste voorkeur heeft, maar dat ik me soms toch laat meeslepen door het verhaal. Bij Lynx is dat verhaal heel aardig, maar ook niet zoveel meer dan dat. Er zijn genoeg boeiende ontwikkelingen, er zijn wat dilemma's, psychologisch zijn er enkele interessante zaken (bij wie ligt je loyaliteit?). Maar nergens werd ik echt gegrepen. De strip is eerder onderhoudend dan indrukwekkend.
Tekeningen
De tekeningen van Eremine zijn niet ook niet meer dan aardig. Ze zijn helder, maar ook een beetje statisch. Als de personen bewegen, komt die beweging niet lekker in de tekeningen terug. De tekenstijl is heel beheerst, maar soms verlangde ik naar wat minder beheersing, naar een tekenaar die desnoods uit de bocht vliegt, maar wel in volle overtuiging.
Hier en daar is er wat humor, de karakters zijn redelijk interessant, het verhaal heeft verrassende wendingen. Het zijn allemaal aspecten van een strip die goed zou kunnen zijn. Maar in mijn leeservaring kom ik niet verder dan 'aardig'. Ik kan mij wel voorstellen dat echte sci-fi-liefhebbers veel enthousiaster zijn.
Nu wil ik mijzelf wel als echte science fiction liefhebber opwerpen maar zoals je het verder beschrijft, vind ik het maar weinig aantrekkelijk. De tekening op de voorkant zou in de winkel wel mijn oog trekken maar de plaatjes verder dan weer niet. Dan moet het verhaal wel heel sterk zijn om te gaan boeien. En aan jouw omschrijving te zien, gaat dat ook niet gebeuren. Te veel clichés.
BeantwoordenVerwijderen