Rupsje Nooitgenoeg (Knipoog 69)

Een van de bekendste prentenboeken is Rupsje Nooitgenoeg van Eric Carle. Het blijkt al uit 1969 te zijn, maar het duurde nog bijna tien jaar voordat ik het te zien kreeg. Ik zat toen op wat indertijd de Pedagogische Academie heette en moest ook prentenboeken lezen.

Het prentenboek gaat over een rupsje dat eet en eet. Opmerkelijk zijn de gaten in de bladzijden, waar het rupsje zich zogezegd doorheen gegeten had. En nog had het rupsje niet genoeg. Uiteindelijk ontpopt het zich tot een vlinder.

De naam van het rupsje spreekt tot de verbeelding. Ooit vergeleek Frist Bolkestein Ad Melkert met dit rupsje. Melkert had voor zijn plannen blijkbaar steeds meer geld nodig.

Prinsje Nooitgenoeg

In het aprilnummer 2019 van HP/De Tijd dook het rupsje ineens weer op, op de voorpagina, nu als Prinsje Nooitgenoeg. De prins is prins Bernhard jr. een ambitieuze zakenman, die blijkbaar steeds meer wil. Eerlijk gezegd heb ik het bijbehorende artikel van Jan Smit niet gelezen, omdat ik niet het idee had dat ik wilde weten waar het over ging. Dat het over een prins gaat, maakt daarbij niet uit.

Het rupsje gaat intussen zijn gang. Er is een kindercentrum van die naam, in een column in de Telegraaf vergeleek Ton Boot rijke voetballers met het rupsje, en Klaas Pool deed hetzelfde in een blogpost met mensen uit het bedrijfsleven, in Het Parool (8 april 2018) werd de (directeur van de) Westergasfabriek voor het rupsje uitgemaakt en in De Volkskrant van 27 augustus 2017 werden alle bejaarden (nou ja, ouderen, senioren) zo weggezet in een lezersbrief.

De knipoog in HP/De Tijd is subtieler, doordat het hier niet om het letterlijke rupsje gaat, maar om een prinsje. Het verkleinwoord is nodig vanwege de parallel met het rupsje, maar tegelijkertijd spreekt er een zeker dedain uit: ach, zo'n prinsje. Gezien de strekking van het artikel is dat wel passend.