Podcast: De Rudi & Freddie Show

Elke gerespecteerde krant en zo'n beetje alle tijdschriften hebben hun eigen podcasts. Soms worden artikelen voorgelezen, soms is er een discussie naar aanleiding van wat er in de krant of het tijdschrift is gepubliceerd, maar soms heeft de podcast meer zelfstandigheid. Dat lijkt me het geval bij De Rudi & Freddie Show van De Correspondent. Helemaal met zekerheid kan ik dat laatste niet zeggen, aangezien ik geen abonnement op De Correspondent heb.

De makers zijn Rutger Bregman en Jesse Frederik. De eerste kun je kennen van enkele filmpjes die zich snel verspreidden op het wereldwijde web en van het boek Gratis geld voor iedereen, waarin hij het basisinkomen bepleit. Jesse Frederik is correspondent economie en winnaar van de Tegel. Een van zijn aandachtsgebieden is schuldenproblematiek en hoe de overheid omgaat met schuldenaars.

Meestal zijn Bregman en Frederik met zijn tweeën te horen in de podcast, maar soms hebben ze een gast, die vaak uit de gelederen van De Correspondent komt (bijvoorbeeld Rob Wijnberg, Sanne Blauw, Jelmer Mommers).

Duo

Presentatie door een duo werkt alleen als het duo goed samenwerkt. Dat is hier het geval. De beide heren kunnen veel hebben van elkaar, zien in de ander geen concurrent en waarderen elkaar, wat altijd een goede basis is voor samenwerking. Ze houden van een geintje, wat de toon van de podcast licht houdt. Dat is prettig, want de onderwerpen zijn al serieus genoeg.

Een greep uit die onderwerpen: anarchisme, blokchain, bullshitbanen, klimaatverandering, TTIP, Trumpocalyps, adverteren op internet. Dat klinkt niet erg opwindend en met dit rijtje doe ik de podcast dan ook geen recht. Een betere indruk geven de titels zoals die op De Correspondent worden geformuleerd (zie hier): Een andere lichaamstaal geeft zelfvertrouwen (en meer 'wetenschappelijke' onzin); Hoe de euro wél een succes kan worden; Stel de meeste mensen deugen. Wat dan?; Het gevaar van doemdenken en het risico van gemakzuchtig optimisme; Dit simpele idee kan de wereld van ontwikkelingshulp op zijn kop zetten; De oplossing voor bijna niks: de blokchain; Hoe het klimaat links werd en veiligheid rechts; Nederland gepolariseerd? Over driekwart van de wetten zijn alle Kamerleden het met elkaar eens; Wat kunnen we leren van Noorwegen, waar gevangenen als normale mensen worden behandeld?

Naar afleveringen met zulke titels zou ik meteen willen luisteren, maar dat hoeft niet meer, want ik heb alle afleveringen al een keer gehoord. Op het moment dat ik dit typ, staan er 64 online. Je kunt ze weer op de geëigende plaatsen vinden. Niet alleen ben ik aan elke aflevering begonnen, ik heb ze ook allemaal tot eind toe beluisterd (en een doodenkele keer heb ik er eentje nog eens tot mij genomen).

Aanzetten tot nadenken

In veel van de standpunten van Bregman en Frederik kan ik mij vinden, maar dat vind ik niet zo belangrijk. Door de onderwerpen die ze aansnijden en de bronnen die ze noemen zetten ze aan tot nadenken. De Correspondent laat zich erop voorstaan dat op dat medium juist niet het nieuws wordt gebracht. Dat is immers de uitzondering op de regel: we vermelden in het nieuws alleen wat afwijkt van de normale loop der gebeurtenissen. Bij De Correspondent wordt meer gezocht naar de achtergrond.

Al een tijdje volg ik het nieuws met mate en ik heb niet het idee dat ik veel mis. De gebeurtenissen die in het midden van de belangstelling staan, kom ik in het weekend ook wel in de krant tegen en de app van de NOS meldt ook elke dag wel wat. Voor mij werkt het beter dat ik af en toe wat meer achtergrondinformatie krijg. Dat zet me eerder aan tot denken.

De Rudi en Freddie Show is een mooie mix van degelijke informatie, prikkelende opvattingen en amusement. Dat laatste betekent dat ik de podcast ook voor de lol beluister. Vorig jaar was deze podcast winnaar in de categorie 'Zakelijk' bij de Dutch Podcast Awards van BNR Nieuwsradio. Geen spatje aan kwaliteit ingeboet sinds die tijd.

Zoals je merkt, ben ik wel enthousiast. Probeer eens, zou ik zeggen.