Dagen van gras

Eerlijk gezegd had ik nog nooit van Philip Huff gehoord en bij Dagen van gras moest ik vooral aan het nummer van Spinvis denken: ‘Je weet hoe ze zijn / dagen van gras / dagen van stro.’ Wat dan die dagen van gras zijn, wordt me uit dat nummer niet zo duidelijk. Heeft dat gras met ‘weed’ te maken? In het boek van Huff wel, lijkt me.

Bij dat gras moest ik ook denken aan ‘Gelijk het gras is ons kortstondig leven’. Als kind zag ik dat in de kerk wel eens staan op het bord met psalmen die in de dienst gezongen zouden worden en dan wist ik meteen dat er weer iemand overleden was.

In het boek van Huff leren we Ben kennen, die na het roken van joints en het gebruik van paddo’s in een psychose terechtkomt. De ramp blijkt nog groter dan hij zich aanvankelijk realiseert. Langzamerhand wordt je duidelijk wat er allemaal gebeurd is.

Heel gemakkelijk was Bens leven toch al niet. Zijn grootvader is overleden, zijn ouders zijn overleden en zijn vader is daarna vertrokken naar Engeland. Gelukkig is er zijn vriend Tom Samson, met wie hij veel kan delen.

Huff heeft een heel aardig boek geschreven, waarin popmuziek (vooral van The Beatles) mooi door het verhaal geweven is. Dat heeft hij ook geprobeerd met het schaakspel en met beelden die daaraan ontleend zijn. Maar je merkt al gauw dat Huff van schaken eigenlijk niet zoveel verstand heeft.

Dagen van gras is een boek dat het prima zal doen in een schoolbibliotheek. Jongeren die worstelen met het leven zullen wellicht iets in Ben herkennen of aan hem de troost ontlenen dat het blijkbaar nog erger kan dan ze zelf ervaren hebben.

Het boek is intussen ook verfilmd. Hieronder de trailer.