De strip S1ngle is toe aan het twintigste deel: Interventie. En dan zijn er ook nog enkele albums buiten de reeks verschenen. Al vijfentwintig jaar mogen we genieten van de grappen rond Nienke, Stella, Fatima en Floor, die in een ziekenhuis werken, waar we ook twee artsen bij naam kennen: dokter Van Swieten en dokter Bernard.
Die laatste naam kennen anderen misschien nog uit een nummer (1976) van Bonnie St. Claire en Ron Brandsteder en de naam Bernard deed weer erg denken aan dokter Barnard, de arts die wereldberoemd werd doordat hij de eerste was die een harttransplantatie verrichtte. Maar dat terzijde.
De vier ziekenhuisvrouwen waren er aanvankelijk drie, maar Floor kwam er als vierde bij. Haar naam werd gekozen door de lezers, lees ik op Wikipedia. Dat was mij onbekend. Ik heb verschillende albums van S1ngle gelezen, maar niet alle. Ik verkeerde in de veronderstelling dat ik al eerder over een album had geschreven, maar dat blijkt niet zo te zijn. Onderaan neem ik een lijstje met links op naar albums waarover ik wel geschreven.
S1ngle wordt getekend door Hanco Kolk en de grappen worden bedacht door hem en Peter de Wit.
Floor centraal
Voor op dit album zit Floor te midden van haar vriendinnen, die er nogal ontsteld uitzien. Aan het begin van het album wordt Floor geplaagd door dromen waarmee ze het totaal oneens is. Verderop is haar dochter Britt bezig om haar gescheiden ouders weer bij elkaar te brengen. Daar moet Floor het met haar ex Rutger over hebben en dan is het natuurlijk de vraag of dochterlief haar zin krijgt. Hoe dat afloopt, laat ik nog maar even in het midden, maar dat Floor op de cover centraal staat, is begrijpelijk.
In een gagstrip draait het om de grappen. Het kan zijn dat je daarom moet schateren of moet glimlachen, maar er moet een grap in zitten, een onverwachte wending. De kunst van de stripmakers is om binnen een gegeven setting dit soort grappen te bedenken. Dat deed Toon van Driel bij FC Knudde met het voetbal ('Tikkie terug, Jaap!') en Jan Kruis bij Jan, Jans en de kinderen binnen de gezinssituatie.
Bij S1ngle heb je in het ziekenhuis de mensen die contact zoeken met de receptie, de dokters met hun ego's en vooral ook de gesprekken tussen de vriendinnen en wat ze meemaken in hun privésituatie.
Vitaal
Hoewel Kolk en De Wit de strip al vijfentwintig jaar maken, zit er nog geen sleet op. De strip blijft fris, de grappen zijn goed, de tekeningen van Kolk zijn nog even trefzeker. S1ngle is een vitale strip die nog heel lang meekan. Vaak is er interactie tussen de personages, maar het kan ook voorkomen dat een van hen wat zit te filosoferen in een stoel, een soort rode-katermoment, om maar even in Jan-Kruistermen te spreken.
Uit alles blijkt dat S1ngle een hedendaagse strip is, die dicht op de tijdgeest zit. Als Floor na een droom die haar niet bevalt zegt dat haar nachtrust gaat cancellen, wordt bijvoorbeeld verwezen naar de cancelcultuur. Verder speelt de smartphone in het leven van alle personages een belangrijke rol, er wordt gejogd (als dat nog zo heet) en gemediteerd op een yogamatje.
De vrouwen staan centraal en eigenlijk zijn ze, ondanks hun tekortkomingen en eigenaardigheden, superieur aan de mannen om hen heen. Ze hebben onderling zeker momenten dat ze kritisch zijn op elkaar, maar ten diepste blijven ze elkaar steunen en weten ze dat ze terug kunnen vallen op elkaar. Ze tonen hun kwetsbaarheid, maar uiteindelijk blijken ze krachtig, zeker als groep.
Zoals gezegd: S1ngle kan nog heel lang mee. De strip is te lezen in veel kranten en zal bij veel lezen herkenning oproepen, ook als ze niet in een ziekenhuis werken, niet single zijn en zelfs geen vrouw zijn. Het levensgevoel in de strip zit dicht op het huidige en het is mooi als je dat met een glimlach kunt bezien.
