Twee jaar geleden las ik het tweeluik Ode aan Kirihito van de Japanse mangameester Osamu Tezuka (1928-1989). In wat ik daarover schreef, noemde ik al het voornemen om meer van hem te gaan lezen. Intussen las ik een ander tweeluik: MW.
MW is de naam van een gifgas dat in dit verhaal de Amerikanen opgeslagen hebben op een Japans eiland. Als er gas ontsnapt, wordt de complete bevolking gedood, op twee jongens na die zich op dat moment in een grot bevinden. De hele affaire wordt in de doofpot gestopt, maar de jongste jongen, Michio Yuki, loopt daarna met wraakgevoelens rond.
Aanvankelijk wil hij de betrokkenen straffen of doden, later breiden zijn plannen zich uit. De andere jongen (Garai) wordt priester. Hoewel hij op de hoogte is van de misdaden die Yuki pleegt, lukt het hem niet om zich te onttrekken aan diens invloed.
Yuki laat een spoor van doden achter zich. Natuurlijk wordt er op hem gejaagd, maar zijn misdaden zitten uitgekookt in elkaar en hij is een meester in het zich vermommen. Zo kleedt hij zich van tijd tot tijd als vrouw en is dan niet als man te herkennen.
De priester Garai krijgt steeds meer last van zijn geweten en is uiteindelijk vast van plan om Yuki te stoppen. Of hem dat lukt is lang nog maar de vraag: is hij wel tegen de gewetenloze Yuki opgewassen?
Het verhaal van Tezuka zit goed in elkaar, zoals ook het geval is bij Ode aan Kirihito. Ook in deze beeldroman identificeer je je met een hoofdpersoon die zowel goede als slechte kanten heeft. Garai heeft goede bedoelingen, maar je ziet dat hij ook zwak is. Zelfs Kirihito heeft van tijd tot tijd sympathieke trekjes als hij ten strijde trekt tegen autoriteiten die indertijd de massale sterfte op het eiland in de doofpot stopten.
Het zou natuurlijk het meest geruststellend zijn als het recht uiteindelijk zegeviert en als de kwaden gestraft worden en lang lijkt het ook die kant uit te gaan: het net rond Yuki trekt zich samen, vooral doordat officier van justitie Meguro zich vastbijt in de zaak. Maar aan het einde van MW is open en we moeten ons afvragen of alles nu wel opgelost is.
Het magnum opus van Tezuka is Boeddha, dat uit acht delen bestaat. Eerlijk gezegd moet ik het nog steeds lezen. Dat zal er ooit van komen. Wie eenmaal aan het werk van Tezuka begint, wil uiteindelijk alles lezen.
In 2009 werd het boek verfilmd. Hierboven de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten