Auto's, schepen en vliegtuigen - blijkbaar krijgen stripliefhebbers er geen genoeg van. Het zal wel rolbevestigend zijn als ik zeg dat dat mannenonderwerpen zijn, maar in de tijd dat stripfestivals nog waren toegestaan, liepen daar ook veel meer mannen dan vrouwen rond.
Over vliegtuigen die de post bezorgen zijn al veel strips verschenen, ook bij uitgeverij Silvester. Die komt nu met een nieuw tweeluik, De koerier van Casablanca, waarvan nu deel 1 (Christina) is verschenen.
Luchtpostmaatschappij
Het is vlak na de Eerste Wereldoorlog, waarin heel wat luchtgevechten plaatsvonden. In 1918 is er een Frans zakenman die commerciële luchtpostmaatschappij opzet. Hij wil naar Afrika vliegen en neemt daartoe piloten van verschillende nationaliteiten in dienst. Franse, Belgische, maar ook Duitse.
Een van de piloten met wie hij contact legt, is Robert Billaret. Die wil echter alleen als hij zijn oude maatje Adrien Delamare mee mag nemen. Met hem gaat het niet goed. Hij is getraumatiseerd door de oorlog en probeert zijn spookbeelden te verjagen met drank.
De Christina uit de titel is de vrouw van de zakenman. Zij wil graag leren vliegen. Een vrouw in een mannenwereld - dan ruik je al gauw een vleugje romantiek.
Verder gaat het verhaal zo'n beetje zoals je kunt verwachten: concurrentie, noodlanding, vijandig gebied. Het zijn de gebruikelijke hobbels die het verhaal spannend moeten maken. Tegelijkertijd wordt er een tijdsbeeld gegeven. De luchtvaart is in een fase dat er nog gepionierd moet worden en daarin zit altijd een zekere heroïek.
Karakters
De liefhebbers van vliegtuigen komen vanzelfsprekend ruimschoots aan hun trekken. Voor hen maakt de plot wellicht wat minder uit. De andere stripliefhebbers zullen het voornamelijk moeten hebben van de karakters.
Adrien Delamare is een duistere figuur, die af en toe overvallen wordt door zijn herinneringen. Samen met Robert (Bobby) vormt hij een goed team, maar de twee verschillen behoorlijk van elkaar. Bobby kan heel charmant en vrolijk zijn, maar de omstandigheden zijn niet altijd zo vrolijk. De dood is altijd iets om rekening mee te houden.
Eigenlijk ben ik niet speciaal een liefhebber van het genre, maar ik vond Christina een aardig album. Ik wil wel weten hoe het de personages verder vergaat. De emoties kennen immers geen houdbaarheidsdatum: die kunnen ook nog van nu zijn. De luchtvaart is in honderd jaar tijd wel erg veranderd en ook dat is boeiend om te zien.
Gemiddeld genomen komen de tekeningen van Philippe Tarral vrij statisch over, ook als er wel actie of beweging wordt uitgebeeld. In de meeste gevallen vond ik dat niet zo'n groot bezwaar dat het hinderlijk werd. In zijn scenario geeft Pascal Davoz voldoende prijs en houdt hij voldoende achter. Er zijn steeds een paar vragen waarop de lezer antwoord wil en dat houdt hem gaande.
In zijn genre is het eerste deel van De koerier van Casablanca heel behoorlijk en liefhebbers van het genre zullen het met plezier lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten