De jongen, de mol, de vos en het paard (Charlie Mackesy)

Waarom je het ene doet en niet het andere is niet altijd gemakkelijk te achterhalen. Al maandenlang heb ik De jongen, de mol, de vos en het paard in de winkel zien liggen. Ik heb er niet in gebladerd, ik heb niet overwogen om het te kopen. Misschien (maar ook dat weet ik niet zeker) mede omdat duidelijk voor op het boek staat: 'vertaald door Arthur Japin'. 

Waarom zou je in vredesnaam reclame moeten maken met de vertaler? Een slecht boek wordt door een goede vertaler niet beter. Bovendien weet ik helemaal niet of Japin een goede vertaler is. Ik ken hem alleen als schrijver. 

Misschien kreeg ik een aankoopduwtje door een moeder van een leerling. Ik had het over een verhaal waarin de zin 'Het paard weet de weg' voorkomt en ze vertelde dat dat ook staat in 'dat boek dat vertaald is door Arthur Japin.' Dat verbaasde mij een beetje en misschien dat ik daarom, toen ik wat kinderboeken kocht, ook ineens dit boek op mijn stapeltje legde. Voor de goede orde: het verhaal waarover ik het tegen die moeder had, staat niet in dit boek, dat overigens geschreven is door Charlie mackesy. 

Tekeningen

Het boek ziet er prachtig uit. Mackesy kan gewoon goed tekenen. Hij heeft een mooie lijn, waarin je de hand nog herkent: losjes, goed gewerkt met dik en dun. Hier en daar zijn de afbeeldingen ingekleurd. Er is veel ruimte om de tekeningen, zodat het wit van het papier veel kan doen en soms zijn er grapjes: de afdruk van een theekopje ('Is het de maan?') of een tekening met iets morsigs waarvan we moeten geloven dat er een hond overheen gelopen heeft. 

De letters wekken de suggestie dat ze met de hand geschreven zijn. Dat zal wel niet, maar daardoor krijgt het boek wel iets persoonlijks: alsof iemand het voor jou heeft geschreven (en getekend). 

Vriendschap

Het verhaal gaat over vriendschap. Een jongen ontmoet achtereenvolgens een mol, een vos en een paard. Ze praten met elkaar en ze verplaatsen zich, maar verder is er niet zoveel verhaal. Het praten bestaat vooral uit levenswijsheden. 

Heel positief en warm en aangenaam. Verschillende teksten kunnen zo op een tegeltje: 'Wees nieuwsgierig'; 'Om hulp vragen beteken niet dat je opgeeft,' zei het paard. 'Het betekent dat je weigert op te geven;'Degene die je het moeilijkst kunt vergeven, ben je vaak zelf.'

Tegelijk zit ook juist daar het punt van ergernis: alles wordt uitgelegd, alles wordt expliciet gemaakt. Liever had ik een verhaal gehad, waar de levenswijsheden de conclusies waren die ik zelf had moeten trekken. 

Voor kinderen is het misschien wat minder erg dat er wat meer wordt uitgelegd, maar het boek is duidelijk niet alleen voor kinderen bedoeld. Of zouden kinderen ook meteen naar een boek grijpen als er op de voorkant staat dat het door Arthur Japin is vertaald?

Maar goed, er blijkt publiek voor  De jongen, de mol, de vos en het paard  te zijn en hopelijk zijn er veel lezers die er iets aan hebben. Zoals er ook mensen zijn die zeggen veel te hebben aan de gedichtjes van Toon Hermans, zelfhulpboeken of de muziek van Jan Smit. Aan mij is het wat minder besteed.