Klagen helpt. Al in november vorig jaar ontving ik de sleutel van mijn huis, maar sinds die tijd werd nog nooit De Edese Post bezorgd. Gisteren lag er ineens een exemplaar van de plaatselijke krant op mijn mat.
Ik trof het wel: meteen vier portretten, van de kandidaten voor het stadsdichterschap. Drie van die stukken zijn geschreven door Jacqueline Postma, het vierde door Jacueline Postma, een doorzichtig pseudoniem. Ik ga ervan uit dat dezelfde mevrouw voor alle stukken verantwoordelijk is.
Opvallend is dat alle stukken erbarmelijk slecht geschreven zijn. Niet alleen schrijft mevrouw Postma samenstellingen als losse woorden ('graf heuveltjes', 'poëzie tijdschrift', 'poëzie project', 'nacht burgermeester'), ze is ook bedreven in allerlei andere fouten.
Zo trof ik een foutieve beknopte bijzin aan ('Binnenstappend in een gezellige keuken vallen de schilderijen met gedichten meteen op.'), een congruentiefout ('Die colleges inspireerde mij'), genusfouten ('de sonnet', 'de rijm'), verwijsfouten ('het meisje waar hij gek op was', 'het gevoel wat hij uitdraagt'), spelfouten ('bijenkassen', 'burgermeester', 'Maar zijn hart licht echt bij de poëzie.'). Dat kan geen toeval zijn.
Inderdaad. Mevrouw Postma heeft een website, waarop ze toegeeft slechts een hobbyist te zijn op het gebied van schrijven: 'Schrijven is mijn hobby, hier wordt ik blij van.' Dat mevrouw Postma blij wordt (hier hoort het wel met 'dt') van schrijven is heel mooi, maar dan kan ze haar schrijfsels toch voor zichzelf houden? Waarom moet ze daar de lezers van De Edese Post mee plagen?
Het ergst is dat mevrouw Postma geen enkel begrip heeft van wat de dichters haar verteld hebben. Zo weet ze niet wat een 'genre', een 'rijmschema' of een 'versvorm' is. Dat leidt tot hilarische zinnen:
'Zijn genre is zeer verschillend.'Verder staan er zinnen in de stukjes waarvan je op je klompen kunt aanvoelen dat de dichter die niet zo gezegd zal hebben. Een klassiek dichter als Peter Vermaat zal toch niet gezegd hebben: 'Symmetrie is wel een beetje mijn ding'? Commentaar van Vermaat: 'Er staan wel wat meer dingen in die ik "niet zo" gezegd heb.'
'Hij schrijft zelfs in Japanse rijmschema's, zoals de 'Haiku'. Deze versvorm bestaat uit slechts drie regels en de 'Tanka' uit louter vijf woorden.'
'De klassieke rijm heeft ook zijn charme, fonetisch is dit ook gemakkelijk in het gehoor.'
'De stijl van Vermaat is de Sonnet.'
'Zijn genre is breed, variërend van scherpzinnige actualiteit tot liefdevol confronterend.'
'De stijl van deze zeventigjarige dichter is niet de rijm, maar het gevoel wat het uitdraagt.'
Het is lovenswaardig dat De Edese Post uitgebreid aandacht schenkt aan de verkiezing van de nieuwe stadsdichter. Al vanaf het begin heeft deze krant zich bemoeid met de verkiezingen en de publiciteit daaromtrent. Gisteren stond er zelfs een stukje op de voorpagina. Alle lof dus.
Maar juist als het gaat om poëzie, mag je verwachten dat de artikelen niet bol staan van opzichtige fouten. Ook De Edese Post zal te maken hebben gehad met bezuinigingen en de functie 'corrector' bestaat daardoor wellicht niet meer. Maar zou men dan misschien wat zorgvuldiger kunnen zijn met het aantrekken van krachten (of zwakten) die op freelancebasis meewerken? Je mag toch (ook van een hobbyjournalist) verwachten dat hij of zij even op rechts klikt als er een rood wiebeltje onder 'burgermeester' verschijnt of dat bij twijfel over 'de sonnet' of 'het sonnet' even woordenlijst.org geraadpleegd wordt?
Vermoedelijk hebben lezers toch wel tussen de fouten door kunnen lezen waar de verschillende dichters voor staan. Ze verschillen onderling behoorlijk en dat is prettig; dan valt er tenminste wat te kiezen. Op woensdag 15 april kunnen we ze aan het werk zien in Cultura. Kom maar kijken en luisteren. En stemmen, natuurlijk.
(Scans van de artikelen heb ik gejat van Harry Oonk).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten