Facebook

Als je van mijn leeftijd bent, ga je langzamerhand achterlopen. Of liever: ík loop achter en ik gebruik mijn leeftijd als excuus. Zo heb ik nog zo’n mobieltje, waarmee ik geen foto’s kan maken, muziek kan afspelen of spelletjes kan doen. Ik vind het al heel wat dat ik er eentje heb met druktoetsen in plaats van met een kiesschijf.

Wel heb ik een computer die alles kan wat hij moet doen en sinds kort heb ik ook Facebook. Onlangs kreeg ik, via dat Facebook, een uitnodiging om naar een feestje in Haren te gaan, maar ik heb een hekel aan drukke verjaardagen, dus dat liet ik maar aan mij voorbijgaan. Later hoorde ik dat het daar, in het barre noorden, niet alleen maar gezellig was geweest.

Voor al die ongezelligheid moest Facebook zich verantwoorden en dat lijkt me niet terecht. Als ik iemand doodsla met een koekenpan, treft de koekenpannenfabrikant immers geen blaam. En als ik zeg dat de getroffene een inbreker is, ben ik volgens Fred Teeven ook geëxcuseerd.

Ik vond trouwens dat het gedoe in Haren niet de nadelen, maar de voordelen van Facebook liet zien. Goed, het had allemaal wat ordelijker gekund, maar al doende leert men. Ik neem aan dat het cultureel café u ook allemaal via Facebook heeft uitgenodigd en volgens mij staan alle verkeersborden nog en de ruiten van de Boni zijn ook nog intact.

Als we echt iets met Facebook willen, en dat kan best, dan moeten we wat verder van ons af kijken. Je kunt het medium namelijk niet alleen gebruiken voor een plaatselijk feestje, zoals wij vanavond beleven, of voor een landelijk festijn, maar ook voor manifestaties van internationale allure. Ik zou het bijvoorbeeld mooi vinden als oorlogen wereldwijd via Facebook werden aangekondigd.

Voor een oorlog kun je op Facebook vrij gemakkelijk een zogeheten evenement aanmaken. Daarna kun je kijken wie je ervoor uitnodigt. Wil je oorlog met de hele wereld of met een specifieke groep? Alleen de mensen die echt deel willen nemen, doen mee. Dan zou het dus kunnen gebeuren dat er ergens oorlog is, maar dat er niemand naar toe gaat en dat lijkt me prachtig.

Volgens mij zou je dan ook behoorlijk kunnen bezuinigen op de defensiebudgetten. Je gaat immers niet duizenden clusterbommen aanschaffen als je weet dat maar driehonderdduizend mensen aan je oorlog meedoen. Het geld dat je op die manier uitspaart, kan naar de kunsten of de zorg of zo. Misschien kan iemand dat twitteren naar Rutte, Samsom en Kamp. Met mijn mobieltje kan dat namelijk niet.

Mijn kinderen vinden dat ik onderhand toch eens wat zij noemen ‘een echt mobieltje’ moet aanschaffen, zodat ik ook kan twitteren, pingen of whatsappen. Ik was het niet van plan, maar als er een app komt van cultureel café Dante, wil ik het overwegen. Als het zover is, leest u het wel op mijn Facebookpagina.