donderdag 13 september 2012

Zonder zorgen


Wat weten we eigenlijk van China in de twintigste eeuw? Ach ja, er zijn naslagwerken genoeg en je kunt hele reeksen feiten en jaartallen knippen en plakken om te laten zien dat het met de kennis over China 'best wel' meevalt. Maar hoe zou een Chinese familie geleefd hebben in pakweg 1945? 1989? Nu? Dat lezen we in Zonder zorgen van Belle Yang.

Belle Yang werd geboren in Taiwan. Haar vader (Baba) verliet zijn geboortegrond Mantsjoerije, het uiterste noordoosten van China, op de vlucht voor honger, oorlog en communisme. Later verliet hij met zijn gezin ook Taiwan. Via Japan kwam hij in Amerika terecht.

Daar werd Belle Yang tot wie ze nu is: Een Amerikaanse schrijfster die Engels schrijft en Chinees denkt (volgens Amy Tan). Ze gaat terug naar China, op de vlucht voor een stalkend ex-vriendje. Daar krijgt ze een opleiding in traditionele Chinese schilderkunst. Een van haar docenten is een dochter van Deng Xiapeng. In die tijd waren er de demonstraties op het Tienanmenplein. We herinneren ons de foto nog van de jongen voor de rij tanks.

Als ze terug is in Amerika, laat ze Baba vertellen over zijn geschiedenis en de geschiedenis van zijn familie, zijn ouders en zijn drie broers. Met die familie ging het aanvankelijk wel goed: Baba's vader bezat grond en had aanzien in de gemeenschap. Maar grondbezitters waren later in de geschiedenis natuurlijk kapitalisten. Op hoge leeftijd moest Baba's vader nog lange einden lopen in de hoop ergens hulp te krijgen.

Zonder zorgen laat het verhaal zien van drie verschillende generaties. Dat is geen vrolijke geschiedenis, maar toch eindigt Yangs beeldroman positief. Belle Yang heeft niet alleen Baba en zijn familie een stem gegeven, maar heeft ook haar eigen kracht gevonden door haar geschiedenis te tekenen.

Belle Yang tekent in dikke, vaak wat hoekige lijnen, zodat je soms de indruk krijgt dat je naar houtsneden kijkt in plaats van naar pentekeningen. Eerlijk gezegd moest ik een beetje wennen aan haar manier van tekenen. Maar misschien doet 'mooi' er niet zo toe in haar boek Zonder zorgen.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten