In de pijplijn

Het is een beetje stil op Bunt Blogt. In deze tijd werk ik zes dagen in de week en de avonden lopen ook vaak vol, zodat er van schrijven niet veel komt. Soms is alle tijd bezet, soms is mijn hoofd bezet. Het is even niet anders. 

In de snippers tijd die overblijven probeer ik wel te lezen, wat weer een schrijfachterstand tot gevolg heeft. En als de tijd tussen lezen en schrijven groter is, kost het schrijven meer tijd, omdat ik eerst sommige passages moet herlezen. Het is geen klacht, maar ik leg uit waarom je soms even moet wachten. 

Wat zit er nog in de pijplijn? Een tijd terug gaf ik aan dat ik Altijd weer vogels die nesten beginnen gelezen had. Het is een deel van een literatuurgeschiedenis, geschreven door Hugo Brems. Intussen denk ik dat ik daar niet meer over ga schrijven, omdat me dat te veel tijd kost.

Wat kun je nog wel verwachten? Hermine Heijermans schreef Nog meer minnaars. Het zijn herinneringen aan de oorlog, toen ze zonder geld zat en toch in haar onderhoud moest voorzien. Dat deed ze door handen te lezen en de kaart te leggen. 

Het is een fascinerend boek, dat een inzicht geeft in een comuneachtige gemeenschap in een moeilijke tijd. Bovendien is het heel goed geschreven. Hermine Heijermans is de dochter van Herman Heijermans, onze grote toneelschrijver. 

Verder de strip Molly van Ronaldo Bartain en Frederik Hautain. Iedereen kent nog een gekloonde schaap Dolly, maar deze strip gaat over het schaap waar Dolly de genen van heeft: Molly. Een vrolijke strip, bedoeld voor kinderen. 

Van Inez van Dullemen heb ik veel te weinig gelezen. Ik vermoed dat ik niet verder ben gekomen dan Vroeger is dood (1976) dat ook mooi verfilmd is en Het gevorkte beest (1986). Intussen las ik ook de verhalenbundel Een hand vol vonken, oorspronkelijk uit 1961. Later werd er een verhaal ('Silhouet van mijn moeder' toegevoegd. Ik las de herziene derde druk uit 1984. Het zijn zonder meer goede verhalen. 

Na het lezen van zo'n bundel vind ik dat ik eigenlijk meer van Van Dullemen moet lezen, maar meestal komt het daar dan toch niet van. 

Over de graphic novel Wie me raakt (van Damien Marie en Laurent Bonneau) moet ik nog wel even nadenken, maar het is een goede leeservaring geweest. Een man vertelt zijn dochtertje verhalen voor het slapen gaan. Hij heeft moeite om richting te houden in zijn leven en delen van de verhalen duiken op in dat leven. 

Hex van Thomas Olde Heuvelt heb ik gelezen omdat leerlingen het op de lijst zetten. Horror is niet zo aan mij besteed, maar dat geldt voor meer genres. Als ik er dan aan begin, valt het vaak wel mee. Dit boek gaat over het dorp Beek, dat beheerst wordt door een hekst. Dat proberen de Bekenaren voor de buitenwereld te verbergen. 

De streek waarin het verhaal zich afspeelt, ken ik wel: ik heb daar verschillende keren gewandeld. Oldeheuvelt heeft de gebeurtenissen ook wel goed doordacht: het boek zit wel goed in elkaar. Maar ik loop steeds aan tegen de stijl. Soms heeft de schrijver wel goede vondsten, maar heel vaak heeft hij een rij bijvoeglijke naamwoorden nodig om iets over te brengen. Dat maakte het lezen toch tot een opgave. 

Na Hex was ik toe aan iets wat ik vlotter las en dat is Neem nooit een beste vriend van Erna Sassen geworden, een jeugdboek. Dat kun je gerust aan kinderen aanbevelen. 

Intussen heb ik Het ijzeren veulen van Enny de Bruin gekocht en Elders van Ilse Josepha Lazaroms. In beide boeken heb ik zin. Er ligt intussen een hele stapel strips. Vandaag begin ik in Observator van Marcel Ruijters. Daar heb ik wel vertrouwen in. De nieuwe Willem Ritstier laat ik nog even liggen, omdat die pas in september op de markt komt. Verder liggen er nog verschillende albums van uitgeverij Silvester. Ik hoef me niet te vervelen. 

Op boeken die ik nog kan, wil, moet lezen, kan ik me zeer verheugen. Soms ontmoedigt het me dat de stapel 'te lezen' zoveel harder groeit dan die van gelezen boeken, maar meestal is het geniet ik van alles wat nog in het verschiet ligt. In deze weken neem ik staatsexamens af en ik maak een lijstje met boeken die ik nu toch echt wel moet lezen. Enkele titels:

Hella Haasse, Sleuteloog; Alex Boogers, Alleen met de goden; Peter Middendorp, De kant van Ada; Virginie Loveling, Een revolverschot; Marente de Moor, Foon; Yves Petri, In alles zit mens. Er komen meer boeken op lijsten voor die ik niet gelezen heb waar ik wat minder zin in heb, zoals Gezeik van Pepijn Lanen en Confettiregen van Splinter Chabot. Die vallen in dezelfde categorie als Hex: het lezen ervan wordt waarschijnlijk een taak die je nu eenmaal moet vervullen. 

Ik hou je op de hoogte van wat ik lees en ik minimaal eenmaal per week plaats ik hier wat. Hopelijk krijg ik in de toekomst de regelmaat van drie keer per week terug. 

In ieder geval weet je nu wat er in de pijplijn zit. Blijf vooral lezen!