woensdag 29 januari 2025

Darius 1 en 2 (Goulesque / Widenlocher)

Verschillende strips spelen zich af in andere tijden dan de onze. Van Hägar tot Alex, van Gilles de Geus tot Roodbaard en van Marshal Bass tot Miss Pembleton. De strips die zich in de toekomst afspelen, laat ik dan nog buiten beschouwing. 

In veel gevallen is het de bedoeling dat de historische setting zoveel mogelijk klopt: geen anachronismen, we moeten ons in het verleden wanen. Maar een strip die zich afspeelt in het verleden zegt ook altijd iets over de tijd waarin de strip gemaakt is. Dat geldt overigens ook voor verhalen die zich afspelen in de toekomst, zoals Gerrit Komrij liet zien in 'Averechts in de tijd', een afdeling in de essaybundel Averechts (1980).

Soms is de link met het heden overduidelijk. De stripmaker knipoogt naar de lezer en wurmt allerlei hedendaagse zaken in de historische strip. Een bekend voorbeeld daarvan is De Flintstones. De verhalen spelen zich af in de steentijd, maar de gezinnen hebben wel een auto, een kraan, een tv. Eigenlijk is het de huidige samenleving, aangepast aan de steentijd. Die verwijzingen naar nu zijn meestal op zich al grappig en de verhalen zijn dan ook vrij luchtig. 

Prehistorisch, min of meer

Iets soortgelijks is er aan de hand bij Darius waarvan twee albums zijn verschenen: 1. De min-of-meer-prehistorische dinosaurus en 2. In de nesten. Aangezien alle dino's prehistorisch zijn, is de omschrijving 'min-of-meer-prehistorisch' al grappig. Tegelijkertijd krijgen we de hint dat het niet allemaal (pre)historisch is wat ons voorgeschoteld wordt. 

In de tijd van de dino's leefden er nog geen mensen, maar het hoofdpersonage, Darius dus, doet toch erg menselijk aan. Hij loopt op twee benen, heeft menselijk aandoende voeten en handen en heeft menselijk aandoende problemen. Zo is hij verliefd op Doris, maar dat wordt nooit wat. Doris heeft overigens borsten, wat haar bijna-menselijkheid onderstreept. Daarnaast zijn er overigens ook gewoon 'dierlijke' dino's, die op vier poten lopen. 

Net als bij De Flintstones is er veel hedendaags in de strip. Zo hebben de dino's huisdieren, er is een supermarkt, er is recreatie, er zijn 'tablets' en er is zelfs nucleair afval. Dat alles brengt het verhaal dicht bij de lezers. 

Grappen

Darius is een leuke strip, vooral doordat de grappen goed zijn. Meestal vinden we iets grappig als we op het verkeerde been gezet worden of als er iets gebeurt wat we niet hadden zien aankomen. De scenaristen, Patrick Goulesque en Roger Widenlocher zijn daar heel goed in. Ze produceren geen halfverwachte grappen: elke gag heeft een prima pointe. 

Door de terugkerende personages krijg je zicht op hoe de samenleving om Darius in elkaar zit en je kunt gemakkelijker meeleven, doordat er veel herkenningspunten zijn. De wereld van Darius wordt je in de loop van het album vertrouwd. 

Op de tekeningen van Widenlocher is niets aan te merken: een mooie vlotte stijl van tekenen. De tekeningen zijn helder ingekleurd, wat de lichtheid van de inhoud bevordert. 

Darius wordt gepubliceerd in Jump, een blad dat zich op kinderen richt. Maar zoals volwassenen ook kunnen genieten van Elsje of Bollie en Billie zullen ze dat ook doen van Darius. Natuurlijk zitten er kinderlijke elementen in, maar Darius is allerminst kinderachtig. 

Reeks: Darius
Deel 1: De min-of-meer-prehistorische dinosaurus
Deel 2: In de nesten
Scenario: Patrick Goulesque en Roger Widenlocher
Tekeningen: Roger Widenlocher
Vertaling: Peter Beemsterboer
Uitgever: Personalia
2024, 48 blz. € 8,95 (softcover)





Eerder schreef ik over andere uitgaven van Personalia:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten