In het eerste deel van het tweeluik De koerier van Casablanca maakten we kennis met het duo Robert Billaret (Bobby) en Adrien Delamare. Het zijn de pioniersjaren van de luchtvaart en Adrien is getraumatiseerd uit de Eerste Wereldoorlog gekomen.
In deel 2, Asmaa, zit hij meteen in de problemen: hij is op stap geweest, waarbij hij wel weer veel gedronken zal hebben. Degene met wie hij samen was, is dood in een steeg gevonden. Verder is Bobby niet in staat om te vliegen, zodat Delamare een duo moet vormen met Hans Warrenbach, een Duitser. Maar dat roept nare herinneringen bij hem op.
Als er daadwerkelijk gevlogen moet worden, blijkt Adrien nog te slapen, maar zijn vliegtuig vertrekt toch op tijd. Christina heeft zijn plaats ingenomen. De situatie is wel verdacht: Delamare drinkt veel, maar zijn werk heeft er nog nooit onder geleden. En dan blijkt het vertrokken vliegtuig ook nog verdwenen te zijn. Adrien gaat op onderzoek uit.
Mysterieuze vrouw
Hij krijgt een tip van een mysterieuze vrouw, de Asmaa uit de titel: de twee piloten zijn ontvoerd. Nu gaat het erom ze heelhuids vrij te krijgen. Hoe verder Adrien zich erin werkt hoe meer hij in de gaten krijgt hoe de ontvoeringszaak opgezet is.
Het scenario van Pascal Davoz zit goed in elkaar: er is een boeiend verhaal van gemaakt. Wel verwacht je van een tweeluik dat in deel 2 het verhaal wordt afgemaakt dat in deel 1 begonnen is en dat is maar ten dele het geval. Bobby is uit het verhaal geschreven en de verhaallijn van dit tweede deel staat redelijk op zichzelf.
Het is ook meer een spannend verhaal, tegen het decor van de vroege luchtvaart, dan dat die luchtvaart zelf belangrijk is in het verhaal. Met andere woorden: ik snap niet zo goed waarom dit tweeluik een tweeluik moest zijn.
Tekeningen
Constante is dat er een vrouw centraal staat: in het vorige deel Christina en in dit deel Asmaa. Christina speelt daar trouwens ook nog een rol. Net als in het vorige deel zijn de tekeningen van Philippe Tarral enigszins statisch en de gezichten hebben soms wat weinig uitdrukking, maar daar lees je wel doorheen.
Ook dit tweede deel is een aardig verhaal. Je hoeft geen vliegtuigliefhebber te zijn om het te kunnen waarderen. Maar als je dat wel bent, geniet je waarschijnlijk nog extra van de setting. Asmaa zal geen handenvol sterren vergaren in recensies, daar is het album niet bijzonder genoeg voor. Maar een degelijk gemaakte strip waarbij je je niet verveelt, is ook wat waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten