Jeugdboeken zijn boeken die ik erbij lees, even tussendoor. Omdat ik op de hoogte wil blijven van wat er op jeugdboekengebied gebeurt, maar wel op een halfslachtige manier. Ik volg de ontwikkelingen bepaald niet fanatiek. Maar sommige schrijvers bevallen me en dan wil ik best wat meer van ze lezen.
Zo'n schrijver is Daan Remmerts de Vries. Ik las indertijd kort na elkaar Godje (2002) en De noordenwindheks (2004), indrukwekkende boeken. De boeken die ik daarna van hem las, Tijgereiland (2013), Groter dan de lucht, erger dan de zon (2015) en Het leven achter de dingen (dat ik in mijn stukje, slordig genoeg, steeds Achter de dingen noemde) hadden niet dat overrompelende dat ik bij de eerste twee boeken ervoer, maar het zijn nog steeds goede jeugdboeken.
In mijn kast staat ook al een tijdje De diepte van een Zweeds meer (2006), gepubliceerd als een deel van de 'Kidsbibliotheek' en die had weer iets te maken met de bladen Kidsweek en De Lemniscaatkrant. Het is maar een dun boekje (na 84 blz. is het verhaal verteld).
Hesther
De hoofdpersoon is de vijftienjarige Hesther, die met het gezin van haar beste vriendin, Mo (Monique) meegaat op vakantie in Zweden. Bij het begin van het boek is alles al achter de rug en Hesther gaat ons vertellen wat er allemaal gebeurd is.
Oké dan:In Figeholm heb ik het voor het eerst gedaan.Jazeker - het.
En daarna krijgen we te horen hoe het zover kwam en of dat nu iets prettigs is geweest of niet.
Remmerts de Vries geeft Hesther een vertelstem waar je gemakkelijk naar luistert. Die stem hebben veel van zijn personages. Ze zijn eigenzinnig, hebben een scherpe kijk op de mensen om hen heen, maken af en toe een relativerende opmerking.
Emoties invoelbaar maken
Verder kan Remmerts de Vries ook heel goed de emoties van personages invoelbaar maken, zonder al die emoties uit te hoeven leggen. In Zweden raken Hesther en Mo onder de indruk van dezelfde jongen, Lars, wat hen tot concurrenten maakt en de vriendschap danig onder druk zet.
Het verhaal is vrij eenvoudig gehouden, wat in zo'n kort bestek niet zo vreemd is en wat waarschijnlijk ook wel een goede keus is. De complexiteit zit in de gevoelens, in de loyaliteit van de personages aan elkaar en aan zichzelf, ondanks alles wat er gebeurt. In een paar dagen tijd worden de meisjes minder kind. Iets wat ze wilden, maar wat niet gemakkelijk is. De verwarring waarmee dat gepaard gaat, brengt Remmerts de Vries goed over.
De diepte van een Zweeds meer is in al zijn beknoptheid een degelijk jeugdboek. Het schetst de ontwikkeling van de hoofdpersoon en geeft en passant heel wat rake observaties.
Op Wikipedia zag ik de indrukwekkende lijst van alle boeken die Remmerts de Vries geschreven heeft. Hij schreef ook voor volwassenen (onder het pseudoniem A.N. Ryst), maar dat heeft hem geen blijvende bekendheid opgeleverd. Wie van zijn boeken houdt, kan in ieder geval nog even vooruit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten