Deze week overleed de grote Gabriel García Márquez. In Colombia reageert men gepast: er is een periode van drie dagen nationale rouw afgekondigd. De vlaggen op de overheidsgebouwen hangen dan halfstok en de burgers is gevraagd dat met hun vlag ook te doen.
Het werk van Márquez is nog bijzonder levend. Verschillende keren wordt er in krantenkoppen verwezen naar Kroniek van een aangekondigde dood. Ik wees daar bijvoorbeeld hier op. Ook noemde ik verwijzingen naar Honderd jaar eenzaamheid (hier) en naar Liefde in tijden van cholera (hier).
Naar dat laatste boek werd dit weekend opnieuw verwezen, in Trouw, op de voorpagina van het bijvoegsel 'Tijd' én op de voorpagina van de krant: 'Liefde in tijden van Tinder'. Dat is een mooie knipoog, vooral vanwege de alliteratie tijden/Tinder. Degene die het bedacht heeft, ging ervan uit dat iedereen die het leest, automatisch aan de titel van Marquez moest denken. Terecht, vermoed ik.
Ik neem aan dat de bijlage al zo ongeveer klaar was toen Marquez zijn laatste adem uitblies. Dan wordt hij onbedoeld postuum geëerd. Dat vind ik wel mooi.
Boven het artikel zelf stond ook nog een knipoog. Daarover schrijf ik in mijn volgende bijdrage.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten