In zo'n beetje iedere krant kreeg het boek een slechte kritiek, maar de verkoopcijfers waren duizelingwekkend van Vijftig tinten grijs en in iets mindere mate van de opvolgers Vijftig tinten donkerder en Vijftig tinten vrij. Vooral vrouwen zouden deze boeken van E.L. James lezen, al weet ik niet in hoeverre dat daadwerkelijk onderzocht is.
Ook iedereen die het boek niet gelezen heeft, en daar behoor ik ook bij, kent op zijn minst de titel. Toen ik in een antiquariaat de dichtbundel Veertien tinten blauw van Aleidis Dierick zag liggen, moest ik meteen aan de boeken van James denken. Zo dringt de pulp de literatuur binnen.
Intussen is er al heel wat geknipoogd naar Vijftig tinten grijs. De uitdrukking 'Zoveel (vul zelf een getal in) tinten (vul zelf nog wat in)' ben ik al tientallen keren (gok ik) tegengekomen. In krantenkoppen nog niet.
Maar nu wel. Boven het artikel van Robert van Dijk, dat aangekondigd stond met een knipoog naar Liefde in tijden van cholera (zie hier), in Trouw van zaterdag 19 april 2014, staat de kop 'Vijftig tinten Tinder'. De titel van James is zo bekend, dat deze knipoog voor veel mensen acceptabel zal zijn. Het woord 'tinten' heeft zijn oorspronkelijke betekenis in deze kop verloren. Het gaat hier immers niet om kleuren.
Ik neem aan dat 'tinten' in deze context niet meer 'kleurnuances' betekent, maar 'nuances' of misschien wel 'soorten'. Het zal me niet verbazen als er in het komende jaren vaker koppen variëren op Vijftig tinten grijs en als het over Tinder gaat, gaat iemand misschien nog knipogen naar Elvis: 'Love me Tinder'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten