En weer Joe Sacco. Nu over de moslimenclave Gorazde, die wellicht vergelijkbaar is met Srebrenica, zij het dat Gorazde uiteindelijk niet in Servische handen is gekomen.
Net als in zijn boek over Gaza tekent Sacco uit de mond van ooggetuigen op wat er gebeurd is. Ook hier weer: gruwelen. Hoe Serviërs hun vroegere buren naar het leven staan bijvoorbeeld en hoe verminkt de lijken later teruggevonden worden.
Maar ook het dagelijks leven in de enclave. Hoe saai het daar soms is. En hoe gebrekkig het onderwijs is. Er vallen grote gaten in het schooljaar, Servische docenten zijn weggetrokken en de andere docenten moeten van tijd tot tijd naar het front. Een lerares computerkunde verzucht dat ze alleen nog maar theorielessen heeft gegeven, omdat er geen computers zijn.
Sacco volgt de inwoners van de enclave tot aan de vrede, waarvan ze nauwelijks kunnen geloven dat die er daadwerkelijk is.
Hoe zou het nu zijn in Gorazde? En in de andere plaatsen in Bosnië? Hebben buren die ooit goede kennissen waren en die later vijanden waren elkaar in vredestijd weer ontmoet? Hoe moet iedereen verder leven met wat er allemaal gebeurd is? We zullen het in geen krant lezen. Misschien moeten we wachten tot Sacco het ons vertelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten