Ik heb op internet niet een groot in memoriam voorbij zien komen. Misschien omdat Verrips al zo'n beetje weg was uit de literatuur: al meer dan tien jaar verscheen er geen boek van hem. Als iemand mij twee weken geleden had gevraagd naar Verrips, dan had ik niet geweten of hij nog leefde of niet.
Van Verrips had of heb ik twee boeken: Zorg dat je een gekkenbriefje krijgt (1973) en Witte gezichten (1976). Het eerste kocht ik zelf, ergens in de jaren tachtig, in de uitvoering die hierboven is afgebeeld. Het was een heruitgave, misschien naar aanleiding van de film die Olga Madsen in 1981 van het boek maakte.
Witte gezichten kreeg ik van een vriendin die ik intussen uit het oog heb verloren. Voorin had een dubbelgevouwen blad gelegd. Dik papier waarop ze een tekening had gemaakt en een mooie tekst had geschreven. Het boek zal ze tweedehands gekocht hebben of misschien had ze het zelf ook gekregen. Ik vermoedde dat ze het toevallig had liggen en dat ze domweg een boek zocht om die brief of kaart of hoe moet je het noemen in te doen. Ik aanvaardde het geschrevene/het getekende dankbaar, maar las het boek niet.
Zorg dat je een gekkenbriefje krijgt las ik wel: iemand probeert onder zijn militaire dienst uit te komen door zich gek te laten verklaren. Hij wil niet vechten in Nederlands Indië. Uiteindelijk geeft hij een (onder?)officier een klap en dat blijkt voldoende om ontoerekeningsvatbaar verklaard te worden.
Ik herinner me het boek als een aardig boek: vlot te lezen en een hoofdpersoon met wie je je kunt identificeren. Zo'n rebel die we allemaal van tijd tot tijd willen zijn. Maar blijkbaar heeft het gekkenbriefjesboek me niet uitgenodigd meer van Verrips te lezen.
Vermoedelijk heb ik het boek nog, maar het staat niet meer in mijn boekenkast. Het zal in een doos terechtgekomen zijn, op zolder achter het schot. Zou Witte gezichten er ook nog liggen? Heb ik dat bewaard vanwege wat er voorin ligt? Of is alleen de kaart/brief bewaard en is het boek al weg? Ik zou het kunnen controleren, maar ik neem de moeite niet.
Dat Verrips communist was, wist ik wel. Het zal toen in verschillende recensies hebben gestaan. Van 1960 tot 1968 was Verrips redacteur van De waarheid en van 1958 tot 1964 lid van het partijbestuur van de CPN. In 2004 publiceerde juist hij een biografie van Karel van het Reve, die we wel een anti-communist mogen noemen. Het radioprogramma OVT besteedde er indertijd aandacht aan. Dat programma is nog te beluisteren.
Verrips schreef een lijst van zeker twintig boeken bij elkaar, die begon in 1972: Betalingsverkeer. Zorg dat je een gekkenbriefje krijgt is zijn tweede boek. Het zou zijn bekendste blijven.
Andere titels zijn (ik doe maar een greep): Een vrouw alleen (1975), Met andere ogen (1979), De wondere zoon (1985), Goed dat er geen hiernamaals meer is (1994) en Anders' ogen(2002).
Verrips schreef ook hoorspelen en televisiespelen, bijvoorbeeld Vertrouwelijk (1977) en Onder martieners en bietsers (1980). Een aantal delen van die laatste serie heb ik ooit gehoord. Ik vond die niet bijzonder.
Een veel helderder herinnering heb ik aan Nathalie (1977). Ik vermoed dat het gebaseerd is op de gelijknamige roman van Verrips. Ook de titel Een vrouw alleen (1977) bestaat zowel als hoorspel als als roman. Van de televisiespelen vond ik de titel Buigen of barsten.
Ger Verrips is er niet meer. Zoals gezegd, hij was al zo ongeveer verdwenen uit het literaire bewustzijn. Maar de titel Zorg dat je een gekkenbriefje krijgt zullen mensen zich nog wel een tijdje herinneren, vermoed ik. Tot ook die verdwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten