Het laatste beeld uit de graphic novel De smokkelaar, van Milan Hulsing, is het meisje Naomi. Ze is (krabbel, krabbel) aan het schrijven. Verder is er alleen maar zee en een hoge lucht met wat meeuwen erin.
Naomi is ook de centrale figuur in Spaans rood. Ze is nog steeds aan het schrijven, op een klein eilandje in het Caribisch gebied. Het is blijkbaar de bedoeling dat er nog meer albums over Naomi komen, want voor op het album staat: Naomi vertelt 1.
Lourdes, de moeder van Naomi, runt een klein eethuis bij de haven. Naomi brengt veel tijd door met haar vriendin, die haar verhalen leest. Ook haar lerares leest de verhalen en levert commentaar.
Argentijnse dichter, Mexicaanse schrijver
Naomi kijkt goed naar de mensen die het eiland betreden: kunnen ze personages in een verhaal worden? Dit is een gelukkige week, want een Argentijnse dichter en een Mexicaanse schrijver komen tegelijk op het eiland. Vlak daarvoor is er allerlei zooi de haven binnen gedreven, waaronder een grote partij gezonken boeken. Niets ervan is nog leesbaar.
De Argentijnse dichter vist de bladen van de boeken op en biedt zelfs geld als iemand een leesbare bladzij op het droge kan halen.
Intussen schrijft Naomi over de Mexicaanse schrijver, Safar. Hij is succesvol: zijn stukjes staan dagelijks op de voorpagina van de krant. Daarnaast schept ze Angelo, iemand die op jonge leeftijd malaria heeft gehad, waardoor zijn geheugen is aangetast. Hij gaat steeds meer herkennen in de stukjes van Safar en vraagt zich af of hijzelf ze niet geschreven heeft.
Het lot van wat geschreven is en hoe anderen er soms mee aan de haal gaan - daarover lazen we ook in De smokkelaar. Ook met het werk van de Argentijnse dichter is wat aan de hand: zijn bundel Spaans rood werd vertaald in het Engels en hij kreeg er ook de royalties van, maar is die bundel wel ooit verschenen?
Mrs. Rania
Verder vertelt Naomi over Mrs. Rania, de eerste vrouw in het Pakistaanse parlement. Ze was altijd loyaal aan haar baas, omdat hij haar voorstellen voor vrouwenrechten steunde. Ze verzweeg daarmee wel allerlei schandalen. De dochter van Mrs. Rania, Reema, is een eigenzinnig meisje en daarin lijkt ze op Naomi. Net als Naomi heeft ze een hartsvriendin en samen lezen ze pulpromannetjes.
Reema heeft een nieuwe, vaste chauffeur. Die uitgenodigd wordt om mee te doen aan een fotosessie. Ook foto's weerspiegelen een werkelijkheid en deze zijn duidelijk bedoeld om te manipuleren.
Hulsing heeft in Spaans rood weer een mooi web van verhalen geschreven. De verhalen zijn echo's van elkaar of spiegelen een fragment uit een ander verhaal. Vaak gaat het over verschillende werkelijkheden en over bedrog. Soms is de inhoud van de verhalen zwaar, maar Naomi is levenslustig en weet alles licht te houden. Ze rondt ook verhalen af en zorgt vaak voor een goede afloop, daartoe aangespoord door haar lerares, die vindt dat ze de lezers met niet te veel vragen kan laten zitten.
Lijnen met leven erin
De tekenstijl sluit aan bij die van De smokkelaar: vaak robuuste lijnen, waar veel leven in zit, vrij warme kleuren. Scratch heeft ervoor gekozen om het verhaal af te drukken op papier dat niet glad is, wat we gewend zijn van stripalbums van jaren geleden, maar het doet me ook denken aan de pulpromannetjes die Reema en haar vriendin lezen. Eigenlijk hou ik daar wel van.
Blijkbaar is Hulsing Naomi nog niet zat en komen er nog meer verhalen. Met de verhalen geeft Hulsing niet alleen een beeld van hoe het werkt in Naomi's hoofd, maar ook in zijn eigen hoofd. Steeds weer gaat het over verbeelding en hoe werkelijk die kan zijn. Al in Stad van klei zagen we een hoofdpersoon voor wie de vrucht van zijn verbeelding zijn nieuwe werkelijkheid was geworden en in De aanslag vraag Anton zich ook voortdurend af in hoeverre zijn beeld van de werkelijkheid samenvalt met die werkelijkheid.
In alle verhalen zien we hoe vitaal de verbeelding is en wat die op gang kan brengen. Maar er zijn ook mensen die beelden gebruiken om te manipuleren, om persoonlijk voordeel te halen. Naomi is een geraffineerd verteller, maar we weten dat ze geen kwaad in de zin heeft. Wellicht daarom gaan we vrij argeloos het verhaal in.
De verhalen van Naomi lijken belangrijker te zijn dan haar leven. Dat kabbelt een beetje op de achtergrond door. Maar voor een deel zijn de verhalen natuurlijk haar leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten