Oranjefan

In mijn straat woont een Oranjefan. Hij heeft de gevel van zijn huis bekleed met een oranje doek, overal wapperen vlaggetjes, er hangt een banner met ‘Holland House’. Gisteren vlocht hij met oranje slingers de letters ‘EK’ tussen de spijlen van het balkon. Op zijn deur heeft hij een grote kop van een buldog geplakt. Het beest heeft een oranje halsband om en er staat ook een tekst bij, maar die kon ik niet lezen, toen ik langsfietste. En ik wou er niet voor afstappen. Als je iemand met één been ziet of met een afzichtelijk gezwel in zijn gezicht, blijf je ook niet stilstaan om dat eens rustig te bekijken.

Het is trouwens een aardige man. Als hij zijn hond uitlaat, loopt hij langs mijn raam en steekt zijn hand op als hij mij in mijn leunstoel ziet zitten. Op dagen dat Vitesse speelt, heeft hij altijd een geelzwarte vlag uithangen, want ik woon in de buurt van Arnhem. Dan is zoiets vergeeflijk.

Ik heb een beetje medelijden met mijn straatgenoot. Terwijl zo’n beetje iedereen zijn schouders ophaalt over ons nationale voetbalteam, heeft hij een kinderlijk geloof behouden in de goede afloop. Misschien is dat vermogen om te dromen juist wel mooi. Mijn buurman is ongetwijfeld een goed mens en hij denkt overal het goede van. Ach, je misgunt niemand zijn dromen.

Maar gisteren speelde Nederland tegen Duitsland, een echt voetballand. De Duitsers hadden gemakkelijk met groot verschil kunnen winnen. Het zal wel medelijden geweest zijn waardoor zij zich zo ingehouden hebben. Maar wie is er gebaat bij medelijden? Als Nederland met 5-0 verloren had, was het gewoon meteen klaar geweest. Mijn buurman had de ballonnetjes lek kunnen prikken, de slingers op kunnen rollen en het zeildoek voorzichtig los kunnen maken van de muur. Misschien had iemand hem daar ook nog wel bij willen helpen en hij zou ongetwijfeld klopjes op zijn schouders hebben gekregen. 

Als iemand zwaar ziek is, kun je tegen de dokter zeggen dat je niet langer behandeld wilt worden, maar een menswaardig einde wilt. Zo'n dokter is dan verplicht aan die wens gehoor te geven. Bij het voetbal geldt dat niet. Je kunt wel tegen de tegenstander zeggen dat hij het kort moet maken, maar als de spelers domweg niet scoren, blijf je zitten met een klein verlies en ongefundeerde hoop. 

Het is te hopen dat de Portugezen menslievender zijn en er snel een paar in schieten. Als tegenprestatie mogen ze dan wat meer lenen uit het Europese noodfonds; de ene dienst is de andere waard. 

Mijn buurman zal maandag voor mijn huis met zijn hond stil gaan staan, als ik mijn stoepje aan het schrobben ben. Hij zal praten over 2014, het WK. Dan zal gerechtigheid geschieden, meent hij. Ik zal hem Mattheüs 5: 6 voorlezen en met verende pas zal hij verder lopen.