Een jonge vrouw wordt wakker op een kamer op een schip. Ze herinnert zich niets, niet eens haar naam. We schrijven 26 september 1965, ten tijde van de Koude Oorlog dus, het schip (de Admiraal Nakhimov) vaart op de Zwarte Zee.
Dat is het intrigerende begin van de strip Michelle, Het daagt in het oosten, scenario Marine Alvarez, tekeningen door Olivier Marin. Marin kennen we van de serie De avonturen van Betsy (links: onder aan deze bijdrage), maar zijn tekenstijl is in deze strip heel anders: gestileerd, op het statische af. Van de mimiek van de personages zijn de emoties nauwelijks af te lezen.
De tekeningen zijn ingehouden en dat schept een zekere afstand, wat niet direct een nadeel is, maar het betekent wel dat in het begin vooral je hersenen aan het werk gezet worden, net als de hersenen van de vrouw, die Michelle blijkt te heten.
Op zoek naar een verleden
Het moeten leven in een wereld waarin je je niet kunt oriënteren is een bekend gegeven. Enkele jaren geleden schreef ik over de roman Het huis der onbekenden van Jos Vandeloo: een man herkent zijn vrouw en kind niet en herkent ook zichzelf niet meer op oude foto's. Iets soortgelijks gebeurt er in een verhaal van Meint R. van de Berg uit zijn bundel De aardbeving en andere verhalen, waarin iemand administratief niet meer lijkt te bestaan.
Michelle vindt een briefje waaruit blijkt dat ze naar een hotel moet. Daar ontmoet ze Dimitri, die ze niet herkent. Hij vertelt haar dat ze samen zijn ontsnapt uit het kamp in Volgograd en dat hij haar verlost heeft van de chip in haar nek. Ze heeft een vreemd apparaat in haar koffer, waarvan ze samen de herkomst proberen te achterhalen. De getallen die erin gegraveerd staan, interpreteren ze als coördinaten.
Ze komen terecht bij een archeologische opgraving en krijgen de aanwijzingen dat het apparaat een oude Griekse computer is. Michelles verleden komt soms terug in dromen en op andere momenten ziet ze flitsen van herinneringen. Ze ontmoet iemand van wie ze zeker weet dat die ooit belangrijk voor haar geweest is. Maar wie is ze echt en hoe zit het met haar verleden? Daarnaar moet ze op zoek.
Verhaallijnen
Dat is het 'heden' in het verhaal, maar er zijn nog andere verhaallijnen. Een speelt zich af aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, 30 april 1945, en een in het verleden van Michelle, zodat we te weten komen wat een paar jaren eerder is gebeurd. Michelle kwam er toen achter dat ze veel niet wist van het leven van haar vriend en vroeg zich af in hoeverre ze, net als de hoofdpersoon in de The Truman show, in een illusie heeft geleefd. Ze komt in de problemen door wat ze ontdekt.
Het scenario van Michelle is ingewikkeld, maar Marine Alvarez weet de lijn toch redelijk helder te houden. Michelle wil alles uit haar verleden ontraadselen en daarin is ze nog niet ten volle geslaagd aan het eind van het verhaal. De strip heeft een open einde en voor mijn gevoel wordt er wel erg veel opengelaten. Maar vergeleken bij het begin is ze duidelijk verder gekomen en ze weet wat ze wil. De lezer snapt haar situatie ook beter, doordat hij weet wat er in de oorlog gebeurd is, en welk spanningsveld de Koude Oorlog opgeleverd heeft voor Michelle.
De tekeningen van Olivier Marin zijn helder en die helderheid heeft het verhaal ook wel nodig. Wel zijn ze ook een beetje houterig hier en daar, maar daar is goed doorheen te lezen. Het scenario houdt de aandacht van de lezer goed vast en het verhaal zakt nergens in. Dat zorgt ervoor dat Michelle aangenaam leest. Interessant verhaal.
Ook getekend door Olivier Marin:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten