Het marathoninterview
Het marathoninterview was ooit een echt marathoninterview: interviewer en gast waren vijf uur lang tot elkaar veroordeeld. Vijf uur! Alleen even plassen onder het journaal.De VPRO begon met de interviews in 1986, lees ik op Wikipedia. De eerste jaren waren er vooral interviews in de zomer, maar in verschillende jaren ook in de kerstvakantie. Voor dit soort programma's heb je weinig personeel nodig. Dat komt mooi uit als veel medewerkers op vakantie zijn.
Veel van die interviews uit het verleden staan al jaren online. Ik heb ze bijna alle beluisterd en kan er melancholisch van worden als ik erover vertel. De stem van Molly Geertsema bijvoorbeeld, of het vertellen van Louis Lehmann! Albert Helman had een betere interviewer verdiend, maar hij kreeg wel de ruimte om te vertellen. Over zijn indiaanse grootmoeder bijvoorbeeld, die in zijn nek kon ruiken of hij ziek werd.
Ward Ruyslinck was al over zijn hoogtepunt heen toen hij geïnterviewd werd. Hij was verzuurd en klaagde over het gebrek aan waardering en had er geen enkel oog voor dat de kritiek op de boeken die hij toen schreef zeer terecht was. En ik herinner me Ger van Elk, die vertelde over Bas Jan Ader.
Korter
Maar de radio moet snel en vluchtig. Bij actualiteiten krijg je elk uur hetzelfde te horen en elk kwartier moet er een plaat gedraaid worden. Dat is Het marathoninterview gelukkig bespaard gebleven, maar de gesprekken werden wel korter: van vijf uur naar vier uur naar drie uur. En nu zijn de gesprekken zelfs maar tweeënhalf uur lang. Daarin kun je natuurlijk nog steeds een goed gesprek voeren, maar er gebeurt toch minder tussen de twee gesprekspartners dan wanneer ze dubbel zo lang bij elkaar zitten.De interviewers waren legendarisch, toen al: Ischa Meijer, Martin van Amerongen, Joop van Tijn, Arend Jan Heerma van Voss, Wim Brands, Max van Weezel, een enkele keer.
Zoals gezegd, de gesprekken zijn korter geworden en het zijn er minder, maar ze zijn er nog. In deze kerstvakantie waren er gesprekken met Femke Halsema, Roxane van Iperen en Roger Cox. De eerste twee heb ik intussen gehoord en met veel plezier.
Halve marathon
Een spin-off is De halve marathon: gesprekken die nog weer een uur korter zijn en dus niet een naam zouden mogen hebben waarin het woord 'marathon' voorkomt, maar ik snap wel dat je uit publicitaire overwegingen wilt aansluiten bij wat men kent. In deze gesprekken is de interviewer een 'jonge radiomaker'. Leuke gesprekken ook, trouwens. Een greep uit de gasten: André Manuel, Ellen Deckwitz, Tofik Dibi, Theo Loevendie, Ancilla van de Leest. Best het luisteren waard.Bij het echte marathoninterview waren de gasten van nog zwaarder kaliber: Hugo Claus, Jeroen Brouwers, Maarten 't Hart, Kees Fens, Conny Palmen, Kristien Hemmerechts, Jan Wolkers, Johnny van Doorn, Oek de Jong, Arnon Grunberg, Hella Haasse, Cees Nooteboom, Tom Lanoye, A.F. Th. van der Heijden, Rutger Kopland om maar eens een greep te doen uit de gasten in de literaire hoek en dan sla ik er echt heel veel over.
Maar ook: Harry Kuitert, Douwe Draaisma, Jeroen Willems, Agnes Kant, Ruud Lubbers, Afshin Ellian, Piet Borst, Hans van Mierlo, Jan Montyn, Poncke Princen, Rudi Fuchs, Ayaan Hirsi Ali, Johannes van Dam, James Kennedy, Hedy d'Ancona, Jolande Withuis - ach, ik kan aan de gang blijven. Een bont gezelschap, maar altijd mensen naar wie je wel wilt luisteren.
Voor wie van goede gesprekken houdt: er zit altijd wat voor je tussen. En probeer ook eens een gesprek met iemand die je nog helemaal niet kent. Ook dat is vaak verrassend. Dat ga ik doen door het gesprek met Roger Cox te beluisteren.
De Correspondent
Wie zich abonneert op het kanaal van De Correspondent krijgt van alles binnen. Een deel daarvan wordt gevormd door artikelen die voorgelezen worden door de schrijver. Best aardig, meestal, voor even tussendoor. Soms zijn het artikelen die ik in gedrukte vorm waarschijnlijk niet gelezen zou hebben, omdat het onderwerp me minder interesseert, maar die ik dan toch beluister, met mijn dwangmatige idee dat ik die afleveringen allemaal moet beluisteren om er een oordeel over te kunnen hebben.Soms bescherm ik mezelf door aan een serie afleveringen gewoon niet te beginnen. Dat is het geval bij De tweede van Lynn Berger en Jair Stein. Ik heb er wel wat goeds over gehoord, trouwens. Het zijn uitzendingen over het wel of niet beginnen aan een tweede kind. Dat is het uitgangspunt, maar de podcast gaat over meer.
Sanne Blauw las haar boek Het best verkochte boek ooit (met deze titel) per hoofdstuk voor. Een gratis luisterboek dus. En interessant.
Over De Rudi & Freddie Show van Rutger Bregman en Jesse Frederik schreef ik al eerder. Onderhoudend en de moeite waard. En dan hebben we nog Joris Luyendijk, die onder het kopje Goed nieuws gesprekken voert. Luyendijk is een goede interviewer en de gesprekken heb ik met plezier beluisterd.
Ten slotte noem ik: Goede gesprekken van Lex Bohlmeijer. Bohlmeijer is een empathisch interviewer, wat zowel de kracht als de zwakte van de gesprekken is. Door die empathie krijgt hij veel uit zijn gesprekspartners, maar soms had ik ook wel behoefte aan iets meer tegengas.
Bohlmeijer is een interviewer die meedenkt met de gasten en door zijn manier van vragen en van reageren laat hij ook de luisteraar meedenken. Het is altijd prettig als je ook zelf aan het werk gezet wordt en je gaat afvragen wat je er eigenlijk van vindt. Zijn gesprekspartners zijn vaak idealisten en mensen met ideeën. De gesprekken zijn verwant aan die in Zwijgen is geen optie waarover ik hier schreef. Misschien is 'prikkelend' of 'inspirerend' er een goed woord voor, al zijn dat jeukwoorden.
In ieder geval lijkt De Correspondent me een podcast die mensen eens zouden kunnen proberen. Door de diversiteit is er altijd wel wat te grazen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten