Podcast: Het beste van Biesheuvel

Sommige schrijvers moet je alleen lezen; je hoeft ze niet te horen. Bij andere schrijvers wil je juist graag de stem erbij, omdat die welluidend of markant is. Als ik bijvoorbeeld de gedichten van C. Buddingh' lees, klinkt zijn stem altijd in mijn hoofd.

Komrij en Wolkers hadden ook stemmen om nooit te vergeten. Vreemd genoeg hoor ik ze niet als ik hun werk lees, maar als ik aan de personen denk, kan ik ze horen praten. Dat geldt ook voor Maarten Biesheuvel: een welluidende, wat nasale stem. Iedereen die Biesheuvel ooit gehoord heeft, weet hoe hij klinkt.

Zingende Biesheuvel

Naar een podcast die Het beste van Biesheuvel heet, was ik dan ook wel nieuwsgierig. Hij was al een aflevering of vijf onderweg toen ik eraan begon. Uiteindelijk zal de serie twintig afleveringen omvatten. Zowel in de begintune als in de eindtune horen we Biesheuvels stem. Aan het begin zingt hij, wat hij ook wel in interviews deed of doet.

Daarna volgt een inleidinkje, waarin verteld wordt dat Maarten vroeger dominee wilde worden. Leuk om een keer te horen, maar vervelend om dat elke aflevering opnieuw te horen. Alleen de zingende Biesheuvel als herkenningspunt was genoeg geweest.

Presentatoren

De podcast wordt gepresenteerd door Remy van den Brand die in gesprek gaat met Erik de Bruin, kenner van het werk van Biesheuvel, die ook de biografie zal gaan schrijven. Hij geeft een inleiding op het verhaal dat wordt voorgelezen. In vrij kort bestek wordt het verhaal in een kader geplaatst. Soms worden er leuke anekdotes verteld. De presentatoren stellen zich -en dat is heel prettig- geheel in dienst van het onderwerp en proberen niet leuk te doen, elkaar de loef af te steken of op een andere manier belangrijker te lijken dan waarover zij praten. Zo hoor ik het graag.

Daarna horen we Biesheuvel het verhaal voorlezen Gemiddeld duurt een aflevering een kwartier.

Natuurlijk biedt de podcast niet 'het beste' van Biesheuvel, maar het beschikbare: het betreft twintig verhalen die Bies ooit voorlas in een VPRO-programma. Niet dat dat erg is, overigens. Het is altijd een genot om Biesheuvel voor te horen lezen. Aan de ene kant zit hij heel erg in het verhaal, maar soms reageert hij ook op het publiek dat vaak moet lachen. Hij wijst ze dan terecht: hij moet door.

Zijpaden

Ik vind het allemaal prachtig. Ik hou van Biesheuvels verhalen, al vind ik ze niet allemaal goed. Dat maakt ook niet uit. Biesheuvel is wat hij is. In de eerste plaats is hij een verteller, die aan negentiende-eeuwers doet denken. Daarbij is hij niet vies van zijpaadjes. Ze leiden misschien even af van het uiteindelijke doel, maar brengen je naar gebieden die je ook wel wilt zien en meemaken.

Van de verhalen kende ik sommige wel, andere weer niet. Dat is een aangename combinatie: je herkent iets (bands moeten ook altijd hun succesnummers spelen) en je leert iets nieuws kennen. En ook als het verhaal geheel onbekend voor je is, blijft het altijd Biesheuvel, die je wel kent.

Twee keer per week

Twee keer per week verschijnt er een nieuwe aflevering van de podcast, op maandag en op donderdag. De serie is gestart op de tachtigste verjaardag van de schrijver, 23 mei 2019. Voor de niet zo snelle rekenaars: aflevering 12 is intussen verschenen.

Meer informatie vind je op de site, waar je ook alle afleveringen kunt vinden. En op alle andere gebruikelijke plaatsen natuurlijk. Volgens mij houdt iedereen van Biesheuvel. Het beste van Biesheuvel is dus een podcast voor iedereen.