vrijdag 12 juli 2013

Brasso / Jiskefet / Spencer Davis Group


Ook als ik het plaatje er niet bij heb, zie ik het blikje zo voor me: het metalen dopje met de ribbeltjes, het gootje onder aan de hals dat de gelekte koperpoets kan opvangen, de heldere kleuren. Brasso koperpoets, wij hadden het en ik weet zeker dat ik het ook wel eens heb moeten gebruiken om voor mijn moeder iets te poetsen. Maar wat eigenlijk? De traproeden? Een olielamp kan het niet geweest zijn, die hadden we niet (als ik de stallantaarns niet meereken). 

Het is een mooi ontwerp: primaire kleuren, eenvoudige vorm. Door de blauw-witte 'stralen' en het rode centrum wordt de aandacht meteen naar de naam getrokken: Brasso, dat vergeet je niet meer. 

Jaren later werd ik fan van Jiskefet. Op de radio luisterde ik al een paar jaar naar Borát, dat bol stond van absurde scènes, van het 'Bericht voor de vissers' tot de lotgevallen van de beroepsloser Kees Dijkstra. Jiskefet lag in het verlengde daarvan. 

Het was de tijd dat de Jiskefetters nog niet zo doorgedrongen waren tot het grote publiek. Dat gebeurde pas bij de Lullo's. Ik heb het idee dat Debiteuren/crediteuren, dat daarvoor was, pas achteraf bekend is geworden. 

Jiskefet leende het Brasso-ontwerp:


Ik weet niet of ik me dat direct al bewust was. Ik realiseerde me het in ieder geval onlangs, toen ik op een rommelmarkt deze LP van de Spencer Davis Group zag en meteen aan zowel Jiskefet als Brasso moest denken. 


Het blijkt een LP uit 1973 te zijn. Voor zover ik kan nagaan is het de eerste keer dat de groep het ontwerp gebruikt. Ik kwam echter ook dit plaatje tegen:


In 1969 maakte de groep het album Letters form Edith. In 1971 zou er een Amerikaanse versie uitkomen met de titel 'Funky'. Dat gebeurde niet, maar er doken dat jaar toch exemplaren op in de Verenigde staten. Die werden al gauw uit de hand genomen. Dat lees ik tenminste op Wikipedia

Als ik zoek naar het album, kom ik niet bovenstaande hoes tegen, maar deze: 


Na nog wat zoeken heb ik een vermoeden hoe het zit. De afbeelding van de band is de oorspronkelijke hoes. De hoes met het Brasso-ontwerp is gebruikt voor de cd-uitgave, veel later. Mocht het niet kloppen, dan laat ik me graag corrigeren. 

Brasso bestaat nog steeds, maar nu met een plastic dop. Op internet kwam ik de volgende afbeeldingen nog tegen.

Of er vaker gebruik gemaakt is van wat ik maar het Brasso-ontwerp noem, weet ik niet. Ik hoor het graag als het zo is. Wie zou eigenlijk de ontwerper zijn?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten