Bij uitgeverij Arboris verschijnt een nieuwe reeks: Collectie Oriol, met daarin albums van Oriol Garcia Quera, een stripmaker die al veel stripverhalen op zijn naam heeft staan, waaronder verscheidene over Catalonië in het verleden.
Het eerste album is De heksenjacht van 1617. In de herfst van dat jaar treden in Catalonië veel rivieren buiten hun oevers en richten een enorme verwoesting aan. Het jaar zal herinnerd worden als 'het jaar van de zondvloed'.
Factoren
Dat gegeven combineert Oriol Garcia Quera met de heksenvervolging. In een dossier voor in het album legt hij uit welke factoren van belang waren: de katholieke kerk, werken als De heksenhamer, maar ook de institutionalisering van de geneeskunst (vrouwen hadden geen toegang tot de officiële studie van de geneeskunde), epidemieën en het klimaat (de Kleine IJstijd).
De heksenjacht van 1617 is fictie, maar het laat zien hoe in een dorp vrouwen verdacht gemaakt kunnen worden. Er komt een personage in voor dat wel historisch is: de heksenjager Cosme Soler, bijgenaamd Tarragó. Ook historische locaties heeft Quera goed bestudeerd.
In het jaar van de stortregens lijden veel dorpen onder de overstromingen. In het dorp Erdola is de storm nog niet losgebarsten, maar de inwoners brengen toch de weersomstandigheden in verband met heksen.
Zondebok
Het is een mechanisme dat vaak voorgekomen is in de geschiedenis: de oogst mislukt, er breekt ziekte uit onder het veel en er zijn allerhande andere rampen en dan wordt er gezocht naar zondebokken. Soms zijn het hele bevolkingsgroepen, soms zijn het individuën en dan zijn het vaak vrouwen.
Zo gaat het ook in De heksenjacht van 1617. In die zin is het niet verrassend: het toont een mechanisme dat we al kennen. Bijzonder is in dit geval dat de verdachtmaking wordt aangestuurd, omdat hoger geplaatsten er belang bij hebben.
Het slachtoffer, Oldemoer, is een oude vrouw. Ze wordt gemarteld in de hoop dat ze de namen van andere vrouwen noemt en ook haar kleindochter wordt verhoord. Waarna het verhaal een verrassende wending neemt.
Over Het jaar van de zondvloed was mij niets bekend en dat er bij die omstandigheden de stabiliteit van een dorpssamenleving onder druk komt te staan, kan ik me voorstellen. Hoe het verhaal zich verder ontwikkelt is niet zo heel bijzonder, al zit er een mooie twist tegen het einde. Het verhaal maakt wel weer duidelijk hoe gruwelijk het kan zijn als een deel van een samenleving zich keert tegen een machteloos individu.
Tekeningen en inkleuring
Oriol Garcia Quero vertelt het verhaal verder goed, de tekeningen zijn helder en eenduidig. Het kleurgebruik is dusdanig dat het de somberheid en de mistroostigheid versterkt. De heksenjacht van 1617 is een aardig album, maar het heeft me niet verrast. Wel kan ik me voorstellen dat alle albums in de reeks samen een goed beeld geven van delen van de geschiedenis van Catalonië. Maar dat zullen we moeten afwachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten