Een kruk met drie poten

Langzaamaan begin ik weer in mijn leven te passen, al schommelt het allemaal nog wel. Het meest hoopvolle is dat de spanning er niet voortdurend meer is. Ze valt soms weg op uren dat ik niet met mijn werk bezig ben. Daar ben ik me niet altijd op die momenten al van bewust, maar dat ben ik ook niet als dat beklemmende gevoel er wel is. 

Prettig gesprek gehad op mijn werk (Nog maar even doorgaan op de ingeslagen weg) en ik zou deze week ook een gesprek hebben met de praktijkondersteuner van de huisarts, maar dat liep mis. De arts had keurig voor mij opgeschreven hoe laat de afspraak was, maar een andere tijd in de elektronische agenda gezet, blijkbaar. Omdat ik mijn hoofd maar half vertrouw, heb ik het briefje nog een keer gecontroleerd, maar daar stond toch echt 8.50 uur en niet 8.10 uur. 

Onrust, vermoeidheid, verder herstel

Maar goed, de praktijkondersteuner stuurde mij een filmpje en een document dat ik maar moest bekijken en lezen en dat heb ik gedaan. Bij overbelasting is er vaak eerst een periode van onrust, dan van vermoeidheid en dan van verder herstel. Mijn ervaring is dat vermoeidheid en onrust niet altijd strikt gescheiden zijn, maar het is mooi dat je die vermoeidheid ook kunt zien als een fase in het herstel.

Om duidelijk te maken wat er met elkaar in balans moet zijn, stond er in het artikel een plaatje bij van een kruk. Die heeft drie poten en die staan voor structuur en regelmaat, ontspanning en rust, en plezier en afleiding. Die drie moeten met elkaar in balans zijn. Eigenlijk vond ik dat beeld van dat driepotige krukje niet zo geslaagd. Een kruk met vier poten wiebelt als er eentje wat korter is, maar een kruk met drie poten is eigenlijk altijd wel in balans, behalve als een van de poten echt een heel stuk langer of korter is. 

Het plaatje van de kruk plaats ik hierboven, maar het is wat vaag, zie ik. Dat heeft ook te maken met mijn laptop, waar ik nog steeds niet aan gewend ben. Na al die jaren gewerkt te hebben met Apple, blijkt Microsoft nog veel geheimen voor me te hebben. 

Maar goed, hoe gaat het? Ondanks mijn vrij beperkte taak zijn de werkdagen redelijk inspannend. Ik lig niet meer op de bank als de dag erop zit, maar op mijn werk zijn en wat uren draaien kost nog redelijk wat energie. Ik beleef er overigens ook van tijd tot tijd plezier aan en de omgang met leerlingen en collega's is ronduit prettig. 

Als iemand mij vraagt hoe het is, zeg ik dat ik rustig aan doe en dat het dan gaat. Het gaat ook wel. Niet altijd heb ik het gevoel dat ik rustig aan doe, maar vaak temper ik mezelf. Ik neem het mezelf bijvoorbeeld niet kwalijk als ik een middag verklungel met niets. Het verklungelen zal ook wel een functie hebben, denk ik dan. 

Slapen

Slapen gaat zeer wisselend. In de nacht van dinsdag op woensdag leek de slaperigheid weg zodra ik op mijn bed lag. Tot vijf uur in de ochtend heb ik niet geslapen. Daarna nog wel even, tot de wekker om zeven uur ging, want ik moest naar het gesprek met de praktijkondersteuner. Maar afgelopen nacht heb ik als een blok geslapen van half twaalf tot tegen zes uur. 

Het is vreemd voor me, omdat ik eigenlijk altijd een goede inslaper ben geweest. Het kwam in tijden van drukte wel vaker voor dat ik om drie of vier uur al wakker werd, maar ook dat bleven uitzonderingen. Tegenwoordig wissel ik goede nachten (die er gelukkig heel geregeld zijn) af met nachten waarop de slaap zich terugtrekt in hoeken die ik niet lijk te kunnen bereiken. Ik pieker er dan overigens niet over. Liggen is ook rusten, denk ik dan. 

Lezen

Lezen komt voorzichtig op gang. Ik heb vorige week het jeugdboek Films die nergens draaien van Yorick Goldewijk gelezen. Ik besprak het afgelopen zaterdag bij de lokale omroep. Korte hoofdstukjes, een niet al te dik boek - eigenlijk ging het best aardig. 

Toch grijp ik nog niet zo snel naar een boek op momenten dat ik best zou kunnen gaan lezen. Misschien moet de gewoonte er weer inkomen. Ik heb verschillende boeken waarnaar ik uitkijk en waaraan ik toch nog niet begonnen ben. De uitgevers van strips sturen mij trouw pakketten toe, maar ook die lees ik maar mondjesmaat. Het plan om er veel van te lezen is er wel nog steeds. Dan duurt het maar iets langer voordat ik erover schrijf.

Ik ben van plan om vandaag of morgen te beginnen met het lezen van een verhalenbundel (Carmien Michels, Vaders die rouwen) omdat je daar niet zo'n grote spanningsboog voor hoeft te hebben.  En gisteren begon ik in een deeltje van de heruitgave van Kapitein Rob. Ik denk dat ook het jeugdsentiment mij goed zal doen. Niet dat ik vroeger die verhalen gelezen heb, maar het lezen van een ouder boek, laat altijd door de kieren de tijd van vroeger naar binnen stromen. Denk ik. Het zal wel escapisme zijn, maar ook dat kan nuttig zijn.

Schrijven

Komende week wil ik het schrijven weer oppakken. Ook om praktische redenen: van sommige boeken is het al lang geleden dat ik ze las en ik vrees er anders heel veel van te vergeten. Indocomics van Ruud den Drijver zal het eerste zijn, vermoed ik. 

Gewoonlijk plaatste ik in de loop van december lijstjes met de beste boeken en strips die ik gelezen had. Of me dat dit jaar (of begin volgend jaar) lukt, zie ik nog wel. Als het gaat, is het meegenomen, maar ik moet in dezen niks van mezelf. 

Het schrijven van stukjes als dit gaat me overigens redelijk af. Hierbij doel ik niet op het eindresultaat, maar op de inspanning die het kost. Dat  het niet te veel van me vergt, komt ook wel doordat ik bijna alle eisen eraan heb laten varen. Ik lees het een keer over en dan moet het de deur maar uit. Jullie moeten het er maar mee doen. 

Brandstichting

Intussen pak ik (de poot plezier en afleiding) iets op wat er al lang ligt. Een jaar of vier, vijf geleden verzamelde ik wat krantenberichten over een golf aan brandstichtingen in de Betuwe aan het begin van de jaren zestig. Er werden tien mensen voor vervolgd, van wie er negen veroordeeld werden. Wat ik ermee wil, weet ik niet, maar ik ga eens kijken of ik daar meer informatie over kan vinden. Wie er meer over weet: laat het me weten. Ik kom graag eens praten.

De vakantie naakt en dat is een prettig vooruitzicht. Ik plan maar niet te veel en dan zie ik wel. Het ga jullie goed. Mooie dagen gewenst en daarna een fijn, vers jaar. Veel heil en zegen, werd er vroeger bij ons gezegd. Dat zeg ik dan maar na.