Ooit tekende Moebius enkele pagina's voor zijn plezier. Het is het verhaal van iemand die per ongeluk in een garage een vreemd voertuig vernielt. Hij is bang voor de wraak van de garage, Jerry Cornelius. Die naam vernemen we in de tweede episode van twee pagina's. Uiteindelijk zouden deze pagina's, tijden later, het begin blijken van een feuilleton dat Moebius met tussenpozen tekende.
Hij ging niet uit van een scenario, maar improviseerde. In de derde episode komt Majoor Grubert voor, die we uit andere publicaties kennen als Majoor Fataal. Er ontspint zich een vreemd verhaal, vol tekstuele en visuele grappen en allusies. In elke episode zie je onmiskenbaar de hand van Moebius, maar er zijn ook verschillen, bijvoorbeeld in de dikte van de lijnen of in het gebruik van zwartvlakken.
Altijd weer zie je de absolute beheersing, hoe de meestertekenaar de dingen neerzet zoals hij wil. En ook het hoofd dat het verhaal ter plekke bedenkt en waaruit wonderlijke avonturen voortkomen. Wie De hermetische garage leest en zeker wie dat herleest, moet wel onder de indruk zijn.
Dat ben ik ook, zeker als ik de tekeningen nauwkeurig bekijk. En tegelijkertijd merk ik dat het verhaal me niets doet. Het is of ik naar een jazzmusicus luister, die heel knap razendsnelle loopjes laat horen. Ik merk hoe hij de anderen wegspeelt, maar het raakt me nauwelijks.
Ongetwijfeld ben ik niet de goede lezer. Science fiction pakt mij nooit vanzelf en moet mij altijd veroveren, maar als het gebeurt, ga ik wel mee. Bij dit verhaal blijf ik op afstand. Ik zie dat het uitzonderlijk is, ik ben overtuigd van de kwaliteit, ik kan ook nog wel genieten van de tekeningen en van de grapjes ('het Ri-zlavloeiplein'), maar het ontbreken van een degelijk verhaal ervaar ik wel als een gemis.
Anderen zijn lyrisch over De hermetische garage. Achter in deze uitgave staat een knappe analyse van Thierry Groensteen. Die verdenk ik overigens hier en daar ook wel van inlegkunde, maar het is duidelijk dat hij goed heeft gelezen en gekeken en gemakkelijk verbanden legt.
Voorin staat de uitgeschreven tekst van een cassettebandje dat Jodorowski naar Moebius stuurde. Ook al zo enthousiast en er zijn nog enkele bladzijden waarop Moebius iets vertelt over de ontstaansgeschiedenis. Het is weer een prachtige uitgave geworden, zoals we die van Sherpa gewend zijn. De liefhebbers zullen enthousiast zijn. Die moeten overigens snel zijn. Er zijn drie edities, maar ze zijn alle gelimiteerd.
Vijfenvijftig euro? Dat is behoorlijk prijzig. Het zal dan wel heel erg ontzettend geweldig mooi zijn uitgevoerd.
BeantwoordenVerwijderenIk ben SF-fan maar ik weet niet of hier nu nou zo voor zou vallen. Al die lof van grootheden vind ik ook vaak wat lastig. Zelf beoordelen blijft natuurlijk wel het beste.
De uitvoering is wel heel mooi, Niek. Groot formaat, beperkte oplage. Er zijn nog twee duurdere uitvoeringen.
Verwijderen