In de jaren zeventig waren de wanden van mijn jongenskamer volgeplakt met posters, die we toen nog 'affiches' noemden. Enkele voetbalplaten, bijvoorbeeld van Ajax uit de Revu, wat uit Eppo (Guust, Ringo, Arad en Maya) en posters van popartiesten: Focus en David Bowie, in zijn kenmerkende outfit: plateauzolen, een nauwsluitend pak, rood haar dat recht overeind staat.
Misschien was het wel meer het beeld dat me aantrok dan de muziek. Ik kende 'Space Oddity' en waarschijnlijk ook wel 'Rebel Rebel'. In ieder geval kende ik 'Golden Years', maar dat was pas van 1976 en toen verbleef ik al in een internaat en sliep ik alleen nog in het weekend thuis.
In ieder geval heb ik enkele jaren tegen het beeld van Bowie aangekeken. Hij zag er heel anders uit dan andere artiesten.
Ziggy Stardust
Het alter ego van David Bowie was in die tijd Ziggy Stardust en over die Stardusttijd is er een grafische biografie verschenen, Bowie. Stardust, Rayguns & Moonage Daydreams. De scenarist, Steve Horton, heeft ervoor gekozen om bij het einde te beginnen: het laatste concert op 3 juli 1973 en daarvan het laatste stukje. Bowie vertelt dat het de laatste show is die hij samen met The Spiders form Mars zal opvoeren. Eigenlijk kondigt hij daarmee het einde van Ziggy Stardust aan.
Vlak voor Bowie deze zin kan uitspreken, flitsen we naar het verleden: we volgen de gang die de artiest heeft gemaakt om te komen waar hij op dat moment is. Een groot deel van de strip is dus een flashback, met af en toe een pagina die aansluit op het begint, vlak voor het moment dat Bowie zijn aankondiging gaat doen. Na dat 'laatste' concert was het natuurlijk niet afgelopen met zijn carrière. In een 'Uitgebreide epiloog' gaan we daar in hoog tempo doorheen. Bowie zou nog verschillende fasen doorlopen, voordat hij in 2016 overleed. Daar zit nog minstens een andere strip in.
Deze stripbiografie is vooral een aaneenschakeling van feitjes. Steeds keurig met de datum erbij en zo'n beetje alle bekende en half bekende mensen met wie hij in aanraking is geweest, worden genoemd. Ik had graag wat meer lijn gewild, wat bijvoorbeeld gekund had als de auteur zich niet zo op de achtergrond had gehouden, maar een visie had aangedurfd. Dan had er ook meer onderscheid gemaakt kunnen worden tussen hoofd- en bijzaken.
Fascinerend persoon
Toch boeide het verhaal mij op den duur wel. Bowie is natuurlijk een fascinerende figuur en de jaren zestig en zeventig zijn muzikaal gezien een heerlijke tijd. Je krijgt goed mee wat er op muziekgebied allemaal gebeurde. Voor mijn gevoel behoren Elvis en The Beatles tot een andere tijd dan Bowie, maar ooit waren ze er tegelijkertijd.
Ik luisterde indertijd naar Radio Mi Amigo, waar ik de popmuziek meekreeg tussen de Vlaamse artiesten en de reclames voor wafels door. Het zal de tijd geweest zijn dat ik veel namen van artiesten en groepen voor het eerst hoorde: Mott the Hoople, Lou Reed, Alice Cooper. Hier kom ik ze weer tegen, wat het boek tot aangename kost maakt. Wie een boek leest, leest altijd ook zichzelf en dat geldt zeker voor deze strip over Bowie.
Tekeningen
De tekeningen zijn van de hand van Michael Allred, die een vrij dikke lijn gebruikt, waardoor de personages soms als zetstukken voor de achtergrond komen te staan. De koppen lijken goed, zodat je de artiesten meteen herkent. Wel heb je soms het idee dat het nagetekende foto's betreft. Ook zijn veel afbeeldingen nogal statisch. Beweging krijgt Allred er maar moeilijk in. Meestal is dat trouwens niet zo'n groot bezwaar.
De beelden roepen wel meteen de tijd op waarin het zich allemaal afspeelt, wat ook zal komen door de inkleuring (door Laura Allred) die vaak kiest voor heldere kleuren.
Ik heb dit boek over Bowie met plezier gelezen, ondanks dat het niet diep in Bowie duikt, maar meer een feitenrelaas geeft. Je ziet wel dat het met aandacht en liefde is gemaakt en doordat je zoveel van zijn leven meemaakt, heb je wel zin om nog eens een cd van hem op te zetten, ook al kies ik dan vaak voor muziek uit latere perioden.
De poster van mijn jongenskamer is al lang bij het opnieuw behangen bij het oud papier terechtgekomen. Maar nu heb ik Bowie, Stardust, Rayguns & Moonage Daydreams, waarmee zowel de herinneringen aan Bowie als aan mijn slaapkamertje zijn opgepoetst. En ik heb heel veel feiten gelezen die ik helemaal niet kende. Dat is ook wat waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten