Aan sommige schrijvers kom je als lezer niet toe en van andere schrijvers weet je niet eens dat ze bestaan. Onlangs beluisterde ik een podcast van een interview met Jelmer Jepsen. Nooit geweten dat hij schrijver was. Jelmer Jepsen is een goede naam voor een schrijver: allitererend, niet te verwarren met een andere en het is niet eens een pseudoniem. Ik herinnerde me bij het horen van de naam prompt een gezicht: ooit zat Jelmer in de schoolbank in het lokaal waar ik lesgaf.
Uit het interview bleek dat Jepsen zojuist zijn derde roman gepubliceerd heeft, Amanda. Zijn twee eerdere romans zijn: Vallen als het heet is en De circusvrouw. De uitgever is Xander Uitgevers, waarvan ik ook al nooit gehoord had. Of er meer literatuur bij deze uitgever uitkomt, heb ik niet nagekeken. Erg nauwkeurig wordt ten burele van Xander niet gewerkt. Op de flaptekst staat de zinsnede '...als de media hier lucht van krijgt...' en in het boek gaat het geregeld fout met het voorzetsel (achterzetsel) dat een woordgroep afsluit; dat wordt steeds aan het werkwoord geplakt. Enkele voorbeelden: 'dat jij hier het plein afloopt'; 'wanneer jij de straat inloopt'; 'dat eerst de gedetineerde de ruimte werd ingeleid'; 'als je (...) van het klimrek afkletterde'. Over dat verschijnsel schreef ik eerder hier.
Het is flauw om de auteur verantwoordelijk te houden; de uitgever had moeten controleren en geen onnauwkeurigheden moeten doorlaten als 'dat ze haar gewicht verloor' (bedoeld is: evenwicht); 'kinderen van elf wiens moeder achter de tralies zit'; 'Naar verluid'; 'als ze zich niet vergistte' - storende slordigheden die voorkomen hadden kunnen worden.
Jepsen moet het overigens niet van zijn stijl hebben. Daar had best wat meer aan geslepen kunnen worden. Sommige weinigzeggende dialogen hadden geschrapt of ingekort kunnen worden, andere zinnen hadden zonder woorden als 'gewoon' of 'daadwerkelijke' gekund.
Maar Jepsen kan wel een personage scheppen en een verhaal opzetten. Hoofdpersoon in deze roman is de elfjarige Amanda, een eigenzinnig kind. Haar moeder is overleden, denkt ze, maar al gauw komt ze erachter dat moeder in de gevangenis zit. Omdat vader niet zo op haar let, kan Amanda haar eigen gang gaan. Ze heeft een bijzonder huisdier, de boa constrictor Gloria. Als haar vader overlijdt, staat haar Amanda er alleen voor. Ze heeft een groots plan en dat gaat ze ten uitvoer brengen. Daarvoor onderneemt ze een reis door Florida.
De lezer leeft moeiteloos mee met Amanda, al is ze niet geheel geloofwaardig. Zo is ze wel erg zelfstandig voor een elfjarige en haar verbale vaardigheid is buitengewoon, zoals bijvoorbeeld blijkt uit een brief die ze aan de buren schrijft. Op de eerste bladzijde wordt verteld dat ze altijd muziek hoort in haar hoofd, maar vervolgens komt dat niet meer terug in het boek. Er is genoeg aan Amanda dat je aan haar doet twijfelen, maar de gebeurtenissen en haar onbevangen manier van redeneren nemen je toch mee het verhaal.
In het eerste deel ligt het perspectief bij Amanda. Daarna laat Jepsen ons ook meeleven met andere personages. Pas dan komt het verhaal goed op gang. Amanda wordt opgemerkt door de media en dan barst het circus los. Haar vader is overleden, maar Amanda heeft dat stil gehouden. Heeft ze misschien haar vader vermoord?
Jepsen weet het hele gedoe met de media goed te beschrijven. De advocaat van Amanda is zich zeer bewust van de gewekte belangstelling en maakt er handig gebruik van.
Amanda is een smakelijk verhaal, waarin getoond wordt hoe een meisje in bijzondere omstandigheden zich staande houdt. Het meisje is daarin zo uitzonderlijk, dat er weinig herkenning zal zijn.
Na lezing van het boek vroeg ik me af of ik nu meer gelezen had dan een aardig verhaal. Stilistisch is het niet bijzonder goed, de hoofdpersoon is interessant vanwege haar uitzonderlijkheid en haar omstandigheden en je voelt je ook wel enigszins met haar verbonden, maar ze raakte me slechts oppervlakkig.
Misschien mist Amanda vooral noodzaak. Je hebt niet het idee dat er iets verteld moest worden. Er is een onderhoudend verhaal in elkaar gezet en dat is het dan. Dat is me te weinig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten