Prentenboeken zijn er in allerlei soorten, maar vaak zijn de verhalen gebouwd op een grondpatroon van herhaling met variatie. Er zijn een heel stel al wat oudere prentenboeken die me nu te binnen schieten: Rupsje Nooitgenoeg, Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft, De jongen die altijd te laat kwam, Ze lopen gewoon met me mee, Raad eens hoeveel ik van je hou, Wil je mijn vriendje zijn? En er zijn er nog veel meer.
Peuters en kleuters houden van herhaling. Niet voor niets kun je een prentenboek twintig keer na elkaar voorlezen en dan willen ze nog een keertje. De voorspelbaarheid heeft iets veiligs: je weet wat er komt. Maar binnen de herhaling is er altijd variatie. Binnen het bekende is er een nieuw element.
Je zou dat saai kunnen noemen, of beperkt, maar de lezertjes (luisteraartjes) blijken dat helemaal niet saai te vinden en die beperking dwingt prentenboekenmakers juist tot inventieve oplossingen. Je kunt het vergelijken met een sonnet: altijd veertien regels, altijd rijmend en binnen die mal blijvend hebben al heel veel dichters geweldige gedichten geschreven.
Op zoek naar de trommel
Dit is geen trommel! van Wouter Goudswaard is ook gebouwd op herhaling met variatie. Twee konijnen vinden twee trommelstokken in het bos, maar er is geen trommel. Ze gaan daarom op allerlei dingen (en dieren) trommelen om te horen of ze een trommel te pakken hebben. Dat komt hun steeds op een verontwaardigde reactie te staan: 'Dit is geen trommel!'
Uiteindelijk vinden ze de trommel en dan is het feest. Intussen hebben ze wel het hele bos op stelten gezet. En dan denkt een van de konijnen een fluit ontdekt te hebben. Wat er dan gebeurt, moet je zelf even lezen.
Dit is geen trommel! is een vrolijk boek. De kinderen hebben natuurlijk eerder dan de konijnen in de gaten of iets een trommel is of niet en als de konijnen beduusd zijn omdat ze zich weer vergist hebben, is dat alleen maar leuk. Daarbij is het slot ook nog eens verrassend.
Tekeningen
Met dit prentenboek maakt Wouter Goudswaard zijn debuut. Hij is scenarist voor Donald Duck en deze keer heeft hij zijn verhaal zelf in beeld gebracht. Het boek blijft dicht tegen de strip aan zitten, door de tekstballonen die gebruikt zijn. Op verschillende bladzijden doet het wit van de achtergrond mee. De lijn is in alle tekeningen ongeveer hetzelfde: die kent weinig expressie. Dat is ook niet zo nodig. De nadruk ligt op wat de konijnen doen en hoe de dieren reageren.
De kleuren zijn helder en ook door het gebruik van het wit hebben de bladzijden een 'lichte' uitstraling, die het verhaal een lichte toon geeft, waardoor alles luchtig blijft. De tekeningen zijn goed 'leesbaar': het is meteen duidelijk waar je als lezer op moet letten, waardoor het verhaal steeds uitstekend te volgen is.
Ik heb maar beperkt zicht op wat er op dit moment aan prentenboeken verschijnt, dus ik kan dit boek niet goed vergelijken met wat er verder op de markt is. Thematisch is er wat minder in te beleven dan in De wolf in zijn onderbroek dat ik onlangs besprak, maar het trommelboek is ook bedoeld voor iets jongere kinderen en er is niets mis met een luchtig boek waarmee kinderen zich kunnen amuseren.
Dit is geen trommel! Tekst en tekeningen: Wouter Goudswaard. Uitgever: Menlu €14,99 (hardcover)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten