Integrale heruitgaven geven een bijzonder plezier: het zijn vaak fraaie uitgaven en je hebt je albums eindelijk bij elkaar. Het is een bijzonder deel van de markt, dat voor een deel gericht is op mensen die de afzonderlijke albums al hebben, maar toch bezwijken voor de verleiding van de mooie uitgave.
Bij De roes van de vlinders ging het bij mij anders: ik kende de afzonderlijke albums helemaal niet. Al vaker heb ik uitgelegd dat ik wel een liefhebber, maar geen kenner ben en dat ik veel blinde vlekken heb en gaten in mijn kennis. Deze strip was mij geheel ontgaan.
Van De roes van de vlinders zijn ooit drie albums verschenen, maar in deze integrale uitgave wordt de grens tussen die albums niet aangegeven. Je leest het nu als een doorlopend verhaal en dat blijkt goed te werken.
Centraal in het verhaal staat een drug, de vrucht van de katazuriaplant. De bloem kent maar één bestuiver, een zwarte vlinder, het spook van Sumia, een diertje dat de drager is van een giftig poeder. Het verhaal gaat dat elke keer dat een crimineel een natuurlijke dood sterft, zonder geboet te hebben voor zijn misdaden, zijn ziel opvliegt in de vorm van zo'n zwarte vlinder.
Lili
Lili heeft gewerkt als acrobate, maar nu dealt ze katazur. Daar wil ze mee stoppen, maar er zijn problemen op de markt. Zowel de invloedrijke maffiafamilie Sumane als de politie zijn erbij betrokken. En ook het ex-vriendje Bob blijkt een rol te spelen: hij heeft een koffertje gestolen met een veredelde katazuriaplant, ontwikkeld door Lili's vader. Iedereen zit achter het plantje aan.
Net op dat moment duikt Piloon op, de vroegere partner van Lili in het circus. Samen zoeken ze hun weg in het doolhof van het leven.
Het is een ingewikkeld verhaal, met verschillende partijen die allemaal hun belangen hebben, maar scenarioschrijver Wilfrid Lupano loodst je er aardig doorheen. Hij heeft boeiende personages geschapen, die zich door het leven heen rommelen. De verslaafde Lili, deed mij in de verte wel wat denken aan Jessica Jones, die ook niet altijd leeft op een manier die gezond voor haar is, maar met wie je wel sympathiseert en van wie je wel hoopt dat ze het redt.
Omdat je deze integrale uitgave leest als één lang verhaal, zit je er wel lekker in. Het is te vergelijken met de ervaring van het bingewatchen van een serie. Je hebt dat ook wel nodig om goed in het verhaal te blijven.
Tekeningen
De tekeningen van Morgann Tanco passen goed bij het verhaal. De personages zijn met een zekere hoekigheid getekend, wat wel bij hun weerbarstigheid past. De actiescènes worden dik aangezet en de morsigheid van de wereld van drugscriminaliteit is onontkoombaar.
Door de tekeningen zit je wel meteen in de sfeer van het verhaal. De inkleuring is van Jérôme Maffre en Morgan Tanco en die markeert goed de overgang van de scènes.
Al met al is De roes van de vlinders een lekker lezend verhaal. Niet wereldschokkend, maar het hoeft zich nergens voor te schamen. Wel geeft een integrale heruitgave gewoonlijk wat extra's, in de vorm van een dossier. Dat ontbreekt hier. Wel weer een stofomslag met een afbeelding achterop, die kenmerkend is voor de uitgaven van Silvester.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten