Stripfiguren in een reeks moeten een kern hebben waaraan je ze kunt herkennen. Als er een volgend deel van de reeks verschijnt, moet de hoofdpersoon een soort oude bekende voor je zijn. Sommige hoofdpersonen zijn in elk deel van de reeks ongeveer hetzelfde en zijn daardoor als karakter voorspelbaar. Dat is niet altijd erg. Lucky Luke toont bijvoorbeeld altijd grote zelfbeheersing en wordt nooit emotioneel, maar dat verveelt nooit. In elk deel heeft de hoofdpersoon weer een andere klus die hij op moet knappen.
Maar sommige personages zijn minder gelijkmatig. Net als echte mensen, hebben ze hun nukken, hun stemmingswisselingen, hun kinderachtigheden. Dat is het geval bij de serie over Ravian en Laureline. Er zijn weer twee delen toegevoegd aan de integrale heruitgave die bij Sherpa verschijnt: De sferen van de macht (deel 15) en Gijzelaars van het ultralum (deel 16). Laureline blijft wie ze is: een verstandige en sterke vrouw, maar Ravian is minder stabiel. In deel 15 is hij behoorlijk jaloers, omdat een taxichauffeur gecharmeerd is van Laureline en in deel 16 neemt het koppeltje deel aan een cruise, maar heeft Ravian duidelijk geen zin, al geeft hij dat niet toe. Dat maakt hem interessant en menselijk.
Vreemde wezens
Verder zijn de twee verhalen zoals we die konden verwachten: vreemde werelden, aparte wezentjes en een lastige opdracht die toch tot een goed einde wordt gebracht. In beide albums komen Shingoez voor: wezentjes met een slurf en met vleermuisachtige vleugels. Die zijn uitermate grappig: ze zijn vriendelijk, maar willen altijd overal geld aan verdienen. Ze blijken uitstekend op de hoogte te zijn van wat er op andere plaatsen gebeurt en duiken op de vreemdste plaatsen op.
Een ander wezentje is de Omzetter van Bluxte, een diertje dat kostbaarheden kan vermenigvuldigen en uitpoepen. Dat is al een aardig gegeven, maar het is bovendien een chagrijnig beestje. Het voorkomen van dit soort wezentjes geeft de verhalen iets lichts, en omdat ze in meer delen voorkomen geeft het ook iets constants aan de reeks.
De sferen van de macht
In De sferen van de macht hebben Ravian en Laureline geld nodig om de reparatie van hun ruimteschip te kunnen bekostigen. Ze gaan daarom op missie voor Kolonel Tloc, die eigenlijk niet helemaal deugt, maar die toch sympathiek is. Hij weet dat hij verraders heeft onder zijn naaste medewerkers, maar dat lijkt hij niet zo mee te zitten: 'Als baas van de verraders ben ik verplicht het verraad enigszins in goede banen te leiden.' Soms wordt de kolonel wel moedeloos van de corruptie en vraagt hij zich af of hij zelf wel corrupt genoeg is om te kunnen begrijpen wat er gebeurt.
De stad waarover hij de baas probeert te zijn, bestaat uit verschillende sferen. De vierde sfeer is die van de hogepriesters en de topambtenaren en de vijfde is de machtssfeer. Wat daar gebeurt, is voor iedereen een mysterie. Ravian en Laureline komen erachter dat de macht niets voorstelt. Niet voor niets zijn de meeste hoofden klein en verschrompeld geworden. De macht lijkt alleen te bestaan uit beelden die gezonden worden. Dat laat wel zien hoe scenarioschrijver Pierre Christin aankijkt tegen machthebbers.
Gijzelaars van het ultralum
In Gijzelaars van het ultralum, wordt Laureline ontvoerd. Eigenlijk bij toeval, want het was te doen om het kaliefje, de zoon van de grootkalief van Iksaladam. Het is een rotjochie, maar uiteindelijk worden Laureline en het kaliefje bondgenoten.
Iets soortgelijks overkomt Ravian, die natuurlijk op zoek gaat naar Laureline. Hij heeft als metgezel een schniarfer, een wezen dat ook als wapen gebruikt kan worden. Ook die twee moeten weerstanden overwinnen voordat ze beseffen dat ze aan dezelfde kant staan.
Zowel in deel 15 als 16 krijgen we een verhaal zoals we dat in deze reeks gewend zijn: een vreemde wereld, een goed verteld verhaal dat uiteindelijk gunstig afloopt. De tekeningen van Jean-Claude Mézières zijn ook van het vertrouwde hoge niveau. Moeiteloos voert hij ons in werelden die we daarvoor niet kennen.
Dossier
Aan het eind van elk deel is er een dossier. In deel 15 is er veel aandacht voor de relatie tussen strip en film en in deel zestien onder meer een interview, van Robin Schouten, met Mézières. Het is een leuk gesprek, waarin ook weer even terugkomt hoezeer de filmreeks Star Wars schatplichtig is aan de tekeningen uit de strip. Nooit heeft de regisseur, George Lucas dat erkend. Een brief die Mézières naar aanleiding daarvan aan Lucas schreef, werd niet beantwoord.
Het dossiergedeelte is bescheiden, maar als je in alle delen het dossier leest, krijg je toch veel extra informatie en beeldmateriaal. In deel 15 zijn dat bijvoorbeeld fraaie ontwerpschetsen en in deel 16 vijf voorplaten van Ravian voor Pep, door Hans G. Kresse.
Naast de vorige deel kunnen ook deze twee weer mooi in de kast. De uitgave is overigens gelimiteerd: 455 exemplaren, waarvan 55 in een luxe uitvoering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten