In mijn jeugd las ik de Eppo. Niet dat wij een abonnement hadden; mijn ouders zouden daar zeker het geld niet aan uitgeven. Maar ik had vriendjes die hun uitgelezen bladen meegaven. Daarin heb ik ook de strips over Steven Severijn gelezen.
Steven wil met zijn moeder en zusjes emigreren naar Amerika, maar hij raakt hen kwijt. Op eigen houtje reist hij hen na en komt daarbij terecht op allerlei plekken in de wereld, maar niet in Amerika. Uitgeverij Arboris heeft de verhalen nu gebundeld in drie delen, hardcovers, met in elk daarvan een uitgebreid dossier met veel extra materiaal.
Het derde deel heet Thuis en bevat drie verhalen: Rozen voor Mata Hari, De Cirkel der Gerechtigheid en Cowboys en de maffia. In De dochter van de Grootvorst (opgenomen in het vorige deel) heeft Steven Paulina ontmoet. Ze hebben geprobeerd een aanslag op het leven van haar vader te voorkomen, maar dat is niet gelukt. Na diens dood is Paulina Grootvorstin geworden.
Mata Hari
Aan het begin van Rozen voor Mata Hari verveelt Steven zich aan het hof en wil naar Amerika, naar zijn moeder en zusjes. Voor hij het weet, is hij weer, samen met Paulina, beland in een avontuur. Daarin speelt Mata Hari een rol, de Nederlandse Griet Zelle, die optrad met Oosterse dansen. Ze werd beroemd in Parijs en toerde daarna langs Europese steden, waar ze triomfen vierde. Uiteindelijk zou ze geëxecuteerd worden wegens spionage.
Een kleurrijk figuur dus, uitstekend geschikt als personage. Haar mogelijke betrokkenheid bij spionage is inventief in het verhaal gevlochten.
Gifgas
Verder komt er in het verhaal een proef met gifgas voor. In de Eerste Wereldoorlog zou het verschrikkelijke wapen verschillende keren ingezet worden. Het onderzoeksrapport naar de werking van het gas is voor verschillende partijen van belang en Mata Hari is daarbij ook ingezet. Uiteindelijk weten Steven en Paulina het te pakken te krijgen. Ze vluchten met een heteluchtballon.
Het volgende verhaal, De Cirkel der Gerechtigheid sluit daarbij aan. De twee komen terecht in Afghanistan, worden opgepikt door Pathanen (die we ook wel kennen onder de naam Pasjtoen). Die willen de kinderen verkopen aan de Britten. Dat lijkt Steven niet zo gek, maar hij moet eerst nog een paard stelen.
Ook hier staat weer alles in het teken van het overwinnen van moeilijkheden, zoals in veel avonturenstrips. De setting is, net als bij het vorige verhaal weer origineel, met aandacht voor culturele uitingen, zoals een spel waarin het kadaver van een geit, gevuld met zand door ruiters te pakken gekregen moet worden. Wie hem heeft, moet een route afleggen om het spel tot een goed einde te brengen, maar de andere ruiters doen er alles aan om de buit weer af te pakken.
Buffalo Bill
In Cowboys en de maffia worden Steven en Paulina gescheiden. Steven komt na een schipbreuk terecht op Sicilië, waar hij de maffia op zijn dak krijgt. Bij het vluchten komt hij terecht in de show van Buffalo Bill (William Cody). Het blijft nog wel uitkijken en op een gegeven moment achtervolgen de indianen van Buffalo Bill een auto door Rome, tot in het Colosseum. Natuurlijk komt het uiteindelijk goed.
Voor Buffalo Bill heb ik een zwak. Als middelbare scholier las ik de pockets met zijn avonturen. Daar hield ik nog meer van dan van de boeken over Arendsoog. In werkelijkheid was het iemand met veel oog voor commercieel gewin. Hij trad op met shows waarin hij de Europeanen kennis liet maken het cowboys en indianen.
Al aan het begin van dit avontuur krijgt Steven Severijn een brief van zijn moeder. In een soort epiloog wordt verteld hoe hij met zijn familie verenigd wordt en hoe, nog weer later, Paulina zich weer bij hem voegt. Daarmee zijn de omzwervingen van Steven ten einde.
Scenario
Steven maakt ook in dit deel van de integrale uitgave weer heel wat mee. Hij heeft een doel, dat hij steeds in het oogt houdt, maar heel lang niet bereikt door alle moeilijkheden onderweg. De scenarist Gerard Soeteman heeft weer veel uit de kast getrokken om Steven en Paulina in bijzondere omstandigheden te brengen.
Dat is niet altijd even geloofwaardig: in werkelijkheid zal de lucht in de heteluchtballon waarschijnlijk veel sneller afkoelen dan in het verhaal gebeurt, bijvoorbeeld. Maar tijdens het lezen bekommer je je daar niet zo om. Je leeft mee met de hoofdpersoon en wilt alleen maar dat het goed afloopt met hem. Door alle moeilijkheden die onderweg overwonnen moeten worden verdwijnt de rode draad soms wat naar de achtergrond, maar altijd wordt die weer opgepakt.
Soeteman is een bekend scenarioschrijver, die tekende voor het scenario van beroemde films en series, zoals Floris, Turks fruit, Soldaat van Oranje, De aanslag en Zwartboek. Hij had oog voor wat visueel werkte en dat merk je ook in de verhalen van Steven Severijn.
Tekeningen
De tekeningen zijn van René Follet en die zijn geweldig. In deze uitgave zijn de strips niet ingekleurd, waardoor je nog meer oog voor de tekeningen hebt. De lijn van Follet is altijd karaktervol en hij werkt uitgekiend met schaduwen.
Het uitstekende dossier, met tekst van Rob van der Nol, is rijk geïllustreerd. Je kunt daarin zien hoe Follet schetst en hoe hij van de schetsen geïnkte tekeningen maakt. Daarnaast zijn er grote geschilderde afbeeldingen, want Follet was ook een geweldig illustrator. Zijn werk zou zich zeker lenen voor een expositie.
Rob van der Nol geeft een mooi beeld van hoe Follet werkte en van hoe de samenwerking met Soeteman was. Je krijgt zo een interessant kijkje achter de schermen. Daarbij komt dat Van der Nol boeiend schrijft: je vliegt door de tekst heen en onderweg heb je veel te kijken door alle afbeeldingen die toegevoegd zijn.
Dit derde deel is weer een uitstekende uitgave van Arboris. Informatief, aantrekkelijke vormgeving, prettig leesbare strips. Niet alleen interessant voor de liefhebbers van Steven Severijn, maar voor elke stripliefhebber.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten